ROZDZIAŁ 5: ... bo faceci, którzy wiedzą jak grać na gitarze są niesamowicie atrakcyjni.

Lokalizacja 20 października 2015, Belfast, Irlandia.

Z samego rana byłam bardzo podekscytowana wczorajszymi wydarzeniami i dzisiejszym wyjściem z Niallem. Nie mogłam się na niczym innym skupić niż na tym jak to będzie. Postanowiłam więc przygotować się już teraz, bo po koncercie będę miała zbyt mało czasu na to.

Gdy po prysznicu zamówiłam sobie jakieś śniadanie do pokoju i usłyszałam po pewnym czasie pukanie do drzwi byłam pewna, że właśnie przyszło moje muslii.

Byłam dość zdziwiona zamiast Pana z obsługi ujrzałam roztrzęsionego Luisa.

Od razu wciągnęłam Go do swojego pokoju gdzie momentalnie się wtulił.

Kika: Louis?- zapytałam.

Lou: Pomóż mu..- powtarzał.

Kika: O czym Ty mówisz? Komu?- zapytałam mocno Go przytulając.

Lou: Pomóż mu.. Ja nie potrafię.- mówił.

Momentalnie Go odsunęłam od siebie i spojrzałam w jego oczy, były teraz pochłonięte łzami i szklane.

Kika: Nie pomogę Ci, tej osobie dopóki nie będę wiedziała o kogo chodzi.- powiedziałam patrząc mu w oczy.

Lou: Li, Liam ma problem.- usłyszałam.

Momentalnie zostawiłam Go i pobiegłam w stronę pokoju Payne. Gdy otworzyłam drzwi Niall stał jak wmurowany czasami przeczesując swoje włos, natomiast Harry kucał przed siedzącym na łóżku Liamem gładząc jego udo i mówiąc coś do Niego.

Kika: Co się dzieje?- zapytałam Ni, ale tylko pokiwał przecząco głową. Postanowiłam podejść i usiąść obok Li.

Złapałam jego dłoń w swoją a drugą lekko muskalam po jego zewnętrznej stronie.

Li” Ka.. Karo…-próbował coś powiedzieć.

Kika: Cicho Li, jestem.- przytuliłam przyjaciela.

Li: Ona odeszła, a byłem jej pewny, a Ona odeszła.

Kika: O czym ty mówisz?- zapytałam patrząc na Horana.

Li: Powiedziała, ze nie mam mówić, jak bardzo ją kocham. Mam sprawić, by w to nigdy nie zwątpiła.

Kika: Liam, to nie możliwe. Przecież przebywanie z tobą, to tak naprawdę najlepsza frajda w życiu.

Li: Nie dla Sophii. Stwierdziła, ze za pieniądze można mieć zegarek, ale nie czas. Za pieniądze można mieć budynek, ale nie dom. Za pieniądze można mieć seks, ale nie miłość. Za pieniądze można mieć lekarstwa, ale nie zdrowie. Za pieniądze można mieć posad, ale nie poważanie. Za pieniądze można mieć władzę, ale nie szacunek. Za pieniądze można mieć ubranie, ale nie dobry gust. Jednym słowem, za pieniądze można mieć… ale nie można być.- odpowiedział bardzo poważnie.

Kika: Każdą kobietę, nawet taką jak Soph, Li o uczuciach trzeba zapewniać, utwierdzać, dowartościowywać. Bo my wątpimy, nie wierzymy, uciekamy. Takimi niepewnymi osobami jesteśmy.- wytłumaczyłam.

Li: Przecież Ona wie, ze ja kochałem, kocham. Szaleje za Nią.- tłumaczył przez płacz.

N: Liam!- odezwał się Niall.

- Dlaczego zakładasz, że wszelkie związki prowadzą do ustatkowania się? Poczekaj na kogoś, kto nie pozwoli, żeby życie Ci uciekło, kto rzuci Ci wyzwanie i [cierpliwie] poprowadzi poprzez Twoje marzenia. Kogoś spontanicznego, z kim możesz się zatracić w tym świecie. Związek z odpowiednią osobą to wolność, a nie ograniczenie.- wytłumaczył mu tak, aby zrozumiał, ze może nie byli sobie przeznaczeni.

Li: Co Ty chrzanisz Niall!- troszeczkę się zdenerwował.

Kika: Wystarczy chłopacy!- zabrałam głos.

- Dobrze, wiele osób płakało z mojego i waszego powodu. Jasne, sporo się na Nas zawiodło. Ja, przyznaje, nigdy nie byłam idealna, ale zawsze się starałam. Teraz Wy pomyślcie, ilu ludzi mnie wystawiło? Przez ilu płakałam ja? Ile razy zostawałam sama? Co tak bardzo mnie zmieniło? Nie warto się kłócić.

H: Karola ma racje, kobiety lubią wiedzieć, ze o nich myślimy jak nie ma ich obok.- wtrącił Harry.

Li: Co chcesz przez to powiedzieć?- Liam był poddenerwowany.

- Soph była, była, była moim ideałem.- powtarzał.

Lou: Liam, to boli, kiedyś blisko teraz obcy sobie ludzie, ale poradzisz sobie. Masz nas.- wspierał Louis.

H: Liam, opłacz to, wykrzycz to, a później weź się w garść, stań na nogi i zacznij zyć. Możesz życ tak szczęśliwie, ze głowa mała.- próbował wpłynąć na Peyne, Styles.

N: Hazz ma racje. Trzeba żyć bez względu na to ile razy runęło niebo.- poparł Go Horan.

Li: Jest to przeciwne moim zasadom, ale czuje się tak przygnębiony, że wcale się nie zastanawiam. To właśnie najgorsze. Kiedy człowiek jest bardzo przygnębiony, nie może się nawet zastanowić.- położył się na łóżku przyciągając kolana do siebie.

H: Pogadam z Samem. Odwołamy koncert.- powiedział Harry chłopakom i wyszedł z pokoju. Reszta tylko pokiwała głową że rozumie.

***

Wszyscy zostaliśmy w pokoju Liama do momentu aż zasnął a jego oddech się wyrównał.

Lou: Chyba czas zostawić Go już samego?- powiedział Lou szeptem. Po chwili wszyscy wyszliśmy z jego pokoju.

Tak jak Harry powiedział, koncert został odwołany badż jak to woli przeniesiony na inny termin. Oficjalny powód to choroba Liama, a reszta nie chciała grać bez niego. W sumie to prawda, Li jest chory, ma złamane serce a to poboli Go jeszcze przez dłuższy czas.

N: Odprowadzę Cię.- powiedział Niall gdy kierowałam się w strone swojego pokoju.

Kika: Dobrze.- pożegnaliśmy się z reszta i ruszyliśmy długim korytarzem.

Przez dłuższą chwilę panowała cisza. Postanowiłam ją przerwać:

Kika: Nasze spotkanie jeszcze aktualne?- zapytałam.

Momentalnie się na mnie spojrzał.

N: Mówisz o Naszej randce?- lekko się uśmiechnął.

Kika: Nie nazawałabym to randką.- odpowiedziałam.

N: Czyli się wycofujesz.- posmutniał.

Kika: Nie!- momentalnie zaprzeczyłam.

- Po prostu nie mam dużego doświadczenia w tym całym randkowaniu, i nawet nie wiem, czy to byłaby randka, ale cokolwiek to byłoby, to na pewno coś więcej, niż tylko zwykłe spotkanie dwojga znajomych, i przez to zaczynam myśleć o tym, co się stanie, jak będzie już na ciebie pora, żeby wyjść i czy masz zamiar mnie pocałować, a jestem typem osoby, która nie lubi niespodzianek, więc czuję się z tym trochę niezręcznie, bo chcę, żebyś mnie pocałował i może to zabrzmieć trochę zarozumiale, ale wydaje mi się, że też tego chcesz, więc myślę, że będzie prościej, jeśli po prostu to zrobimy i będziemy mogli wrócić do gotowania obiadu, bez zastanawiania się, jak potoczy się reszta wieczoru.- mówiłam jak opętana nawet nie wiem dlaczego.

Momentalnie przerwał mi pocałunkiem. Trwało to może krótką chwilę, ale dla mnie to była wieczność i co najważniejsze chciałam tego. Niall jest idealny. Wyższy i kochany. Kocham jego spojrzenie, jego uśmiechy, jego żarty. Kocham, gdy się denerwuje. Kocham w nim to, że jest sobą i jest inny. Zaimponował mi. Uwielbiam jego głos, jego twarz, jego wszystko. Ma swoje wady i zalety. Kocham go za to, że jest po prostu inny od wszystkich…

N: Pamiętaj, nigdy nie rań kogoś, kto mówi, że Cię kocha i przy tym patrzy Ci głęboko w oczy. Kogoś, kto nie wstydzi się płakać przy Tobie, ani śmiać się w głos. Nie wiesz, jaka walka toczyła się w nim, zanim Ci zaufał. To ktoś, kto poznał życie z gorszej strony i nie zasługuje więcej na cierpienie.- przez chwilę myślałam jak to mówi, ze jego oczy są bramą do innego świata. Przepiękne. Zapierające dech w piersiach. Cudowne.

Odprowadził mnie do drzwi już więcej nie całując. Pożegnał się i odszedł, a moje serce wariowało.

Lokalizacja 21 października 2015, Belfast, Irlandia.

Z samego rana postanowiłam pójść do pokoju Liama i zapytać jak się czuje. Gdy w końcu mi otworzył i wpuściła do pokoju rozsiadł się na fotelu i zatopił wzrok w swoim telefonie.

Kika: Jak się czujesz?- zapytałam próbując nawiązać z Nim rozmowę.

Li: Pfff…- prychnął.

- Jak sercu wytłumaczyć, ze straciłem kogoś ważnego znowu. Każda chwila z Sophią miała znaczenie.

Kika: Wiem co czujesz. Ja też nienawidziłam czuć się niepotrzebna, niekochana. Nikt o mnie nie myślał, nikt o mnie nie dbał, nikt na mnie nie czekał.

Li: Już wiem co jest najgorsze w człowieku?

Kika: Co?- zapytałam.

Li: To że pamięta i nawet gdy bardzo chce, nie potrafi zapomnieć. Łzy się leją, myśli się kotłują, serce pęka każdej nocy na nowo, tylko dlatego, że pamiętamy. Pamięć nas zabija.- ponownie zatopił wzrok w telefonie.

Około dziesiątej do pokoju Payne wszedł Louis. Po chwili zaczął Go wypytać jak się czuje i czy wszystko jest u Niego w porządku.

Li: Przestań! Louis to jest chore! Wypytujesz się mnie jakbyś nie wiedział jak to jest rozstać się z dziewczyną.- poirytował się Liam.

Lou: Wyluzuj!- odpowiedział mu Luluś.

- Nie rób ze mnie potwora. Moja sytuacja z El była zupełnie inna. Dobrze wiesz, że kobiety lubią jasne sytuacje. Jeżeli nie powiesz jej, że ją kochasz , zrobi to ktoś inny.- odpowiedział mu gniewnie i wyszedł. Za jakiś czas Liam również wyprosił mnie ze swojego pokoju.

***

Na arene gdzie miał odbyć się dzisiejszy koncert pojechałam z Harrym.

H: Jak z Liamem?- zapytał.

Kika: Pokłócił się dziś z Louisem.- odpowiedziałam.

H: Ni dziwie się. Niektórych tęsknot nie da się ukoić. O pewnych rzeczach nie sposób zapomnieć. Niektóre przeżycia zostawiają w nas ślady na zawsze.- odparł.

Kika: Co masz na myśli?- zapytałam.

H: Możesz związać się z kimś, z kim fajnie się ćpa i dobrze pije, możesz opuścić kogoś, kto Cię uszczęśliwia, możesz wybrać dobrze, być szczęśliwa, zostać zraniona, zdradzona, porzucona, możesz też zdradzać, możesz leżeć wieczorami sama na podłodze, możesz też być wieczorami na podłodze pieprzona, możesz ich wszystkich zlewać, albo uganiać się za kimś, zaangażować się albo nie myśleć o nikim poważnie, możesz upijać się w barach, czuć obce ręce w majtkach, możesz przeżyć coś tak cholernie wspaniałego, że późniejsza utrata tego będzie Cię bolała już do końca życia albo codziennie być budzona spojrzeniem tego jedynego, możesz wybierać, zmieniać scenariusze, mieszać postacie i dialogi, możesz, możesz tyle rzeczy cholera, a Wy, Wy siedzicie i gapicie się w ścianę.- wytłumaczył.

Kika: Dalej nie rozumiem?

H: Przestań! Liam i Louis mieli wszystko. Mieli kogoś na kim mogli polegać. Dlatego Ty nie zchrzań tego co jest między Tobą a Niallem.

Kika: Między mną, a Niallem? Nie rozumiem.

H: Ha ha.- powiedział sarkastycznie.

- Wy dwoje jesteście dowodem na to, że ludzie potrafią wszystko przezwyciężyć.- dokończył.

Kika: Błagam Cię Hazz, to się zdarza tylko w literaturze, że on nagle rozumie, że ona jest jego całym światem.

H: Bla bla bla, babskie gadanie.- marudził.

- Myślisz, ze nie wiem, ze czasami robisz to specjalnie.

Kika: Co?- zapytałam gdy staliśmy na światłach.

H: Przyznaj się, czasami chciałaś, żeby pozwolił Ci być słabą. Żeby po prostu Cię przytulił, ukołysał jak małe dziecko i nie oczekiwał lepszego charakteru, szczuplejszego ciała i szczerszego uśmiechu. Pozwalał Ci się wypłakać i przez tą jedną pieprzoną chwilę mogłabyś się rozpaść w czyichś ramionach. Potem wstawałaś taka jak zawsze.

Kika: Ej, każdy z nas potrzebuję takiego momentu. Kompletnego upadku, całkowitej akceptacji otoczenia i wtedy, kiedy już jest najbardziej żałosnym człowiekiem jakiego znasz, odbija się od dna i znowu jest silny. Po prostu czasami Niall pozwalał umrzeć mi na swoich rękach.

Więcej nie rozmawialiśmy, gdy dotarliśmy oboje udaliśmy się w przeciwnym kierunku do swoich obowiązków.

POV Niall

Nie widziałem Kiki dziś cały dzień, słyszałem tylko że rano spędziła czas z Liamem, a do areny przyjechała w towarzystwie Harrego. Szedłem korytarzem gdy spotkałem Hazze, który dopiero co przyjechał.

N: Hej! Gdzie Kika?- zapytałem.

H: W sumie to nie wiem, po przyjeździe zniknęła z Benem, podobno mają mało czasu.- odparł.

Tak jak myślałem po rozmowie z Harrym, nie udało mi się porozmawiać z Kiką przed jej występem, ale to nie spowodowało tego, ze nie poszedłem zobaczyć jej show.

https://www.youtube.com/watch?v=QapfTGTXbxc

Kika: Take off all of your skin

I'm brave when you are free

Shake off all of your sins

Then give them to me

Close up let me back in

I wanna; be yours, wanna' be your hero

And my heart beats...

Like the empires of the world unite,

We are alive

And the stars make love to the universe

You're my wildfire every single night

We are alive

And the stars make love to the universe

And you touch me

and I'm like... and I'm like... and I'm like...

Hooooooooo, Hooooooooo

and I'm like... Hooooooooo, Hooooooooo

and I'm like... Hooooooooo, Hooooooooo

and I'm like... Hooooooooo

I will follow you down wherever you go

I am, baby I'm bound to you and do you know?

Closer pull me in tight

I wanna; be yours, wanna be your hero

And my heart beats...

Like the empires of the world unite

We are alive

And the stars make love to the universe

You're my wildfire every single night

We are alive

And the stars make love to the universe

And you touch me

and I'm like... and I'm like... and I'm like...

Hooooooooo, Hooooooooo

(We are alive) Hooooooooo, Hooooooooo

and I'm like... Hooooooooo, Hooooooooo

(We are alive) Hooooooooo, Hooooooooo

I'm just gonna' raise my head

Walk up to the final edge

And I'm gonna fall (And the stars make love to the universe)

I'm just gonna' raise my head

And hold you close

Like the empires of the world unite

We are alive

And the stars make love to the universe

You're my wildfire every single night

We are alive

And the stars make love to the universe

And you touch me

and I'm like... and I'm like... and I'm like...

Hooooooooo, Hooooooooo

and I'm like... Hooooooooo, Hooooooooo

and I'm like... Hooooooooo, Hooooooooo

and I'm like... Hooooooooo.- śpiewała.

Po chwili zabrała głos.

- Bo nie ma nic bardziej atrakcyjnego niż szacunek do siebie. Ok, on nie zastąpi urody, ale uroda też nie zastąpi braków w szacunku do siebie. Nikt nie chce być z osobą, której trzeba powtarzać, że jest wartościowa tylko dlatego, że nie zrobili tego kilkanaście lat wcześniej jej rodzice. Nikt nie chce być z osobą, co do której ma wątpliwości czy warto. Nikt nie wie czy warto jeśli nawet ona sama tego nie wie. Więc kochani pamiętajcie, ze jesteście wyjątkowi!- krzyknęła i pożegnała się z publicznością. Od razu też ruszyłem w głąb kulis. Spotkałem ją po drodzę.

N: Poczekasz?- zapytałem. Lekko się uśmiechnęła i pokiwała głową na tak. I wtedy stałem się najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.

POV Karolina

Chyba pierwszy raz w życiu byłam na całym koncercie One Direction. Nie poszłam nawet w poszukiwaniu toalety Było cudownie, mają tyle w sobie zapału do skakania po scenie. Nawet po Liamie nie było widać, ze coś jest nie tak, że jego życie osobiste legło w gruzach. Po koncercie chciałam im pogratulować show i powiedzieć, ze są dla mnie, dla całego Dream ideałami i chcemy dążyć do takiej perfekcji jaką oni sobą reprezentują. Zmierzałam już do garderoby chłopaków gdzie panowały śmiechy jak zawsze zresztą. Po otworzeniu drzwi okazało, ze nie są sami. Były tam dziewczyny z 5H, a jedna nawet wisiała na szyi Nialla.

H: Dobrze, ze jesteś, czekaliśmy na Ciebie.- powiedział Hazz gdy zobaczył mnie w drzwiach. Momentalnie mój wzrok spotkał się z zagubionymi błękitnymi oczami Horana.

Kika: Ja.. to znaczy… ehm…- nie mogłam się zebrać.

- Będę się zmywać.- odparłam spuszczając wzrok.

N: Na razie!- usłyszałam z jego ust. Przełknęłam ślinę i ruszyłam do wyjścia słysząc jak Ben mnie wiecznie woła.

B: Zaczekaj Karola!- darł się.

- Co się z Tobą dzieje?!- szarpnął mnie przed samymi drzwiami.

- Wołam Cię młoda.- podniosłam wzrok i spojrzałam na Niego.

Kika: Bo facet to popierdolona istota i to bardziej niż kobieta. Co do zasady z kobietą jest tak, że jeśli spełnisz jej wszystkie potrzeby, a w okolicy nie będzie lepszego od ciebie faceta, to ona ciebie nie zostawi. Za to jeśli spełnisz wszystkie potrzeby faceta to wciąż to nic nie da, bo zrobi on co zechce. Nie ma znaczenia czy pójdziesz z nim do łóżka od razu czy po roku, nie ma znaczenia jak dobre kotlety robisz ani czy masz dwa kilogramy nadwagi czy nie. Możesz być całkowicie idealna, a on wciąż może ciebie opuścić. Dlaczego? Bo jest nieszczęśliwy. Bo potrzebuje samotności. Bo nie czuje się męski i doceniany. Bo tamta laska ma ładniejsze cycki. Bo nowa jeśli nie jest lepsza to przynajmniej jest nowa. Bo chce pojechać do amazońskiej dżungli i nie wie czy wróci. Bo związek to dla niego większa odpowiedzialność niż dla Nas (przynajmniej jego zdaniem).- ostatnie słowa wyszeptałam w koszulkę swojego ochroniarza. Wyprowadzając mnie z areny byłam wtulona w jego tors, zasłaniał moje załzawione teraz oczy swoją kurtką. Słyszałam tylko wrzaski fanów i niekiedy blaski fleszów reporterów. Rozdygotana i kolejny raz zawiedziona wróciłam do hotelu.

Lokalizacja: 22 października, Belfast, Irlandia.

Postanowiłam dziś unikać Nialla, bo jak dowiedziałam się od Bena dziewczyny z 5H nocowały w tym samym hotelu co my. Niestety nie udało mi się dotrzymać swojej obietnicy, bo przy śniadaniu od razu wpadłam na Nialla. Nie wiem dlaczego, ale chciałam wyjść jak najszybciej z tamtąd, ale Ben stanął mi na drodze.

B: Nie interesuje mnie co się wczoraj wydarzyło, dlaczego uciekasz wzrokiem by nie spotkać Horana, ale zjesz śniadanie.- wyszeptał mi do ucha. Przełknęłam ślinę  ruszyłam do stołu po jakieś płatki. Po chwili obok mnie pojawił się blondyn, wyczułam jego perfumy. Nawet nie zauważyłam kiedy mnie przytulił, był taki ciepły i delikatny. Czułam jego bicie serca. Przez chwile zastanawiałam się dlaczego to robi, co chce mi przez to przekazać. Było cudownie do momentu, aż nie usłyszałam.

- Niall!- pisk Camilii był nie do zniesienia.

Ni po chwili się odsunął, a ja zdałam sobie sprawę, że jestem samotna, bo… Samotność to obejmowanie kogoś, kogo kochasz. Gdy wiesz, że nigdy więcej nie obejmiesz go znowu.

Po chwili brunetka pojawiła się obok Nas, a ja poczułam jak kolejny raz ląduje na drugim miejscu. Nialler skupiał na nią całą swoją uwagę, a ja nie wytrzymałam i powiedziałam do Bena.

Kika: Zabij tą zazdrość we mnie, bo ona mnie zabije.- pokiwał lekko głową i po chwili wyszliśmy z restauracji.

Resztę popołudnia spędziłam ze swoim ochroniarzem spacerując po trenie hotelu.

***

Lou: Co tam?- zapytał Louis gdy kierowałam się na scenę.

Machnęłam tylko ręką, lekko się uśmiechając. Był to najbardziej sztuczny uśmiech jaki potrafiłam robić, bo tak naprawdę nie wiedziałam co mam mu powiedzieć.

- Hej Lou, dziwny mam humor, trochę mi smutno, jestem odrobinę zazdrosna, maksymalnie zmartwiona i bezradna i nie wiem co jeszcze?- pfff, wyszłabym na debilkę. Lepiej to przemilczeć.

Na scenie zaśpiewałam razem z Kamilem jedną z naszych ulubionych piosenek, które napisaliśmy jeszcze przed byciem Dream.

https://www.youtube.com/watch?v=2-MBfn8XjIU

Kika: I found myself dreaming of

Silver and gold

Like a scene from a movie

That every broken heart knows

We were walking on moonlight

And you held me close

Split second and you disappeared

And then I was all alone

I woke up in tears

With you by my side

A breath of relief

And I realized

No, we're not promised tomorrow

So I'm gonna love you like I'm gonna lose you

And I'm gonna hold you like I'm saying goodbye

Wherever we're standing

I won't take you for granted

'Cause we'll never know when, when we'll run out of time

So I'm gonna love you like I'm gonna lose you

So I'm gonna love you like I'm gonna lose you

K: In the blink of an eye

Just a whisper of smoke

You could lose everything

The truth is you never know

So I'll kiss you longer baby

Any chance that I get

And I'll make the most of the minutes

And love with no regrets

So let's take the time to say what we want

Here's what we got before it's all gone

No, we're not promised tomorrow

Kika i K:So I'm gonna love you like I'm gonna lose you

And I'm gonna hold you like I'm saying goodbye

Wherever we're standing

I won't take you for granted

'Cause we'll never know when, when we'll run out of time

So I'm gonna love you like I'm gonna lose you

So I'm gonna love you like I'm gonna lose you

Hey

Whoa

So I'm gonna love you like I'm gonna lose you

And I'm gonna hold you like I'm saying goodbye

Wherever we're standing

I won't take you for granted

'Cause we'll never know when, when we'll run out of time

So I'm gonna love you like I'm gonna lose you

I'm gonna love you like I'm gonna lose you

Yeah, yeah

Like I'm gonna lose you

A po koncercie zmyłam się niezauważona tylnymi drzwiami, w kapturze na głowie i okularach przeciwsłonecznych. Wmawiając sobie cały czas, ze teoretycznie nie można być zazdrosnym o kogoś z kim się nie jest. Właśnie. Teoretycznie…

Lokalizacja: 23 października 2015, Belfast, Irlandia.

Na pewno znacie te momenty, gdy siadasz w kącie ze słuchawkami na uszach, a każda piosenka nagle opowiada historię Twojego życia. Dziś tak miałam, próbowałam przemijać korytarzami niezauważona. Z dala od ludzi i ich głupich rozmów. Chyba zbliża mi się okres, bo tak naprawdę nie wiem czego chce. Siedziałam na srodku korytarza ze słuchawkami w uszach i czekałam na swojego ochroniarza, który zabierze mnie do sklepu ze słodyczami.

- Lubisz być sama?- usłyszałam nad swoją głowię w momencie gdy przewijałam piosenkę. Podniosłam głowę do góry i ujrzałam Harrego. Wyciągnęłam słuchawkę z ucha i powiedziałam:

Kika: Czy lubię? Nie. Ale tak musi być.- włożyłam ponownie. Wyciagnął z mojego ucha słuchawkę i podniósł brew do góry.

H: Jesteś zła, wściekła i zazdrosna o nasz kontakt z 5H, prawda?- spojrzał się wymownie.

Kika: Czy to ma znaczenie.- prychnęłam.

H: Nie gdyby tak naprawdę chodziło tylko o naszą relacje z dziewczynami. Chodzi o Nialla? Hmm…

Kika: Nie chce rozmawiać, okej?!- podniosłam się z zamiarem odejścia i poszukania ustronniejszego miejsca.

H: Życie jest jedno więc weź się w garść, doceń to co masz i dbaj o to każdego dnia..- usłyszałam.

Harry znawca życia, tylko tak naprawdę nie widzi tego, ze od kilku lat tak naprawdę jest sam, nie ma żadnej osoby do której może się przytulić i porozmawiać. Jebany ideał poszukujący szczęścia tam gdzie Go nie ma!- krzyczała moja podświadomość.

***

W końcu Ben spełnił moją prośbę i zabrał mnie do krainy żelków, nakupowałam mnóstwo słodyczy tylko dlatego, żeby choć na chwile umilić i zapomnieć o tym co się dzieje w środku mnie. Gdy po zakupach szliśmy w stronę hotelu przed wejściem zauważyliśmy Nialla i Camilę.

B: Tak się zastanawiam co kupić córce na święta. Jak myślisz?- zapytał.

Kika: Hmmm…- spojrzałam na Niego, bo tak naprawdę nie słyszałam co do mnie mówi.

Cicho się zaśmiał.

B: Pytałem jaki jest najlepszy prezent na święta?- powtórzył.

Momentalnie spojrzałam w stronę drzwi przy których stał Irlandczyk.

Kika: On.- powiedziałam cicho, tak aby nikt nie usłyszał.

B: Jeśli kogoś kochasz, powiedz to. Nawet jeśli się boisz, że to niewłaściwe, nawet jeśli boisz się, że wywoła to problemy. Nawet jeśli boisz się, że przewróci to twoje życie do góry nogami. Powiedz to, powiedz  jak najgłośniej, a potem idź za ciosem.- odparł.

Kika: Słyszałeś?- zapytałam.

B: Nie jestem jeszcze głuchy, Kika.- ruszył w stronę drzwi.

Chciałam przejść nie zauważona więc można powiedzieć, ze chowałam się wręcz za Benem.

N: O Kika! Gdzie byliście?- usłyszałam.

Kika: Kurwa!- wydobyłam z siebie.

- Hej?! Ja?- udałam że Go nie zauważyłam.

N: Tak, szukałem Cię dziś. Myślałem, ze porobimy cos w trójkę.- wskazał na Camilę.

Spojrzałam na Bena z litością.

B: Idziesz? Spieszymy się.- powiedział mój ochroniarz.

Kika: Przepraszam, czas nas goni.- odwróciłam się i weszłam do hotelu.

- Dzięki!- powiedziałam w windzie.

B: Ostatni raz Ci pomogłem, określcie się w końcu.- powiedział.

Kika: Żeby to było proste…- mruknęłam.

B: Zycie nigdy nie będzie proste. Spójrz na Liama i Louisa, mieli wszystko, a teraz zaczynają od początku.

***

W drodze do Odyssey Arena zdałam sobie chyba w końcu sprawę z tego, ze to już się robi chore. Powinnam była sobie odpuścić Nialla kiedy mogłam, ale oczywiście, ze nie. Ja musiałam poczuć coś więcej, kurwa musiałam i teraz mam.

Podczas koncertu nie myślałam o niczym, nawet o tym, ze gdzieś za kulisami siedzi Niall i filtruje z Camilą, ze się śmieją ze swoich żartów i dobrze bawią. Nie myślałam! Przynajmniej próbowałam. Dziś nie było Go pod sceną tak jak zawsze, dziś nie oglądał mnie i tego co chce pokazać innym. Dziś zapomniał o mnie tylko dlatego, ze pojawiła się lepsza ode mnie.

Li: Zostajesz na naszym koncercie?- zapytał Liam przed wejściem na scenę.

Kika: Sama nie wiem. Chyba wracam.- odparłam bez zastanowienia.

Li: Dlaczego?- dążył temat.

- Myślałem, ze Ci się podobało ostatnio.

Kika: Nie chodzi o to. Jestem chyba zmęczona.

Li: Chyba? Nie żartuj. Błagam, zostań. Chce żebyś została, proszę.- powiedział.

- Tylko dziś, czuje, ze znowu łapie mnie przygnębienie. Nie chce już o tym myśleć, a Ona cały czas siedzi w mojej głowie.- wytłumaczył.

Nie mogłam odmówić, Liam był/jest/będzie przez jakiś czas załamany. Muszę Go wspierać. Pokazać, ze wszystko się ułoży i stanie na nogi.

Kika: Dobrze, zostanę. Pójdę tylko ubrać coś wygodniejszego.- uśmiechnęłam się do Niego. Chłopak od razu mnie przytulił. Pachniał jak zawsze perfumami zmieszanymi z papierosami.

Tak jak powiedziałam, tak zrobiłam. Przebrałam się w coś wygodniejszego i usiadłam na ziemi w strefie vip przeznaczonej dla najbliższych. Kątem oka zauważyłam bawiącą się za kulisami Lux. Ta mała jest wiecznie szczęśliwa i uśmiechnięta. Lou zapewniła jej beztroskie dzieciństwo i mam nadzieje, ze życie będzie miała takie same. Na chwile się wyłączyłam przykuwając swoją uwagę na bawiącej dziewczynie gdy usłyszałam dźwięk gitary. Momentalnie mój wzrok wrócił do sceny. Nigdy nie reagowałam na jego grę na gitarze, ale dziś było zupełnie inaczej. Jak Jego długie palce zaczęły grać akordy, ja byłam zdumiona tym jak one się poruszają. Jego ręce są ogromne. Śpiewałam w myślach, aż nie skończył grać i chciałam wszędzie go pocałować, bo faceci, którzy wiedzą jak grać na gitarze są niesamowicie atrakcyjni. Ale to nie realne, straciłam Nialla. Zabawił się mną jak jak ja Nim kilka miesięcy temu. To boli, ale miał prawo. Nigdy nie wolno bawić się uczuciami innych.

POV Ben

B: Wracamy?- zapytałem gdy podszedłem do Kiki. Siedziała na podłodze i wgapiała swój wzrok w grającego na gitarze Horana.

Kika: Hmm…- chyba wyrwałem ja z jakiegoś transu.

B: Pytam czy wracamy?- ponowiłem próbę.

Kika: Tak, taaa jasne.- wstała i ruszyliśmy do wyjścia.

Podczas drogi do samochodu i kursu arena- hotel nie powiedziała ani słowa, a gdy już dotarliśmy na miejsce wymamrotała ciche:

Kika: Dobranoc!- i tyle ja widziałem.

Nie mam nic do Kiki ale szczerze mówiąc sama tego chciała, ile razy byłem świadkami jak odrzuca Irlandczyka i jego opiekę, chłopak się starał a każdego razu został momentalnie odtrącany. To musiało się tak stać, choć tak naprawdę wszyscy w ekipie im kibicowali. Mega kibicowali!

POV Kika

Słyszałam głośne wrzaski pod oknem, więc to znaczy że One Direction wróciło do hotelu. Postanowiłam nie przyglądać się z okna całej tej sytuacji. Zabrałam swoją ciepłą piżamę i poszłam wziąć prysznic. Po półgodzinnej kąpieli, gdy stałam przed lustrem ze szczoteczką w buzi usłyszałam pukanie do drzwi. Postanowiłam otworzyć tak jak stałam. Podeszłam do drzwi i je otworzyłam. Przed drzwiami stał On, owinięty w kołdrę, rozczochranymi włosami:

- Próbowałem spać, przedwczoraj, wczoraj i dzisiaj, ale to nie ma sensu. Nie mogę.- mówił blondyn.

Momentalnie wyjęłam szczoteczkę z ust.

N: Tęskniłem za tobą tak długo, aż w końcu mi się zdarzyłaś. Po prostu – obudziłem się pewnego ranka i miejsce obok mnie było nareszcie zajęte. Początkowo wydawało mi się, że sobie ciebie wymyśliłem. Umysły stęsknione nie różnią się od chorych - potrafią wymyślać niestworzone historie, mój mógł wymyślić ciebie. Ale nie pytam go o to. Nawet jeśli jesteś przeze mnie wymyślona, to i tak nie pozwolę ci odejść. Śpię dziś tu!- wszedł bez pytania do pokoju i od razu kierował się do łóżka. Nie skomentowałam tego, nie odezwałam się słowem, wiem ze ostatnie dni spędził z Camilą ale nie chce z Nim teraz o tym rozmawiać. Wymyłam zęby, wróciłam do pokoju, zgasiłam lampkę przy łóżku i położyłam się obok niego. Po chwili poczułam jak się do mnie przytula, a jego lewa ręka przyciąga mnie bliżej do jego klatki piersiowej. Nie skomentowałam tego, nie chciałam prowadzić kolejnej do niczego zmierzającej rozmowy o trzeciej nad ranem. Mam dość słuchania słów, które nie będą miały odzwierciedlenia z tym jak wejdzie słonce na horyzont. 

--------------------------------------------------------

No i jest, piąteczka i do zobaczenia za kilka dni :)

Komentujcie, komentujcie i komentujcie to Nam pomaga zebrać sie do pisania :)