ROZDZIAŁ 6: Szczęśliwa kobieta śmieje się w środku, jakby się świeciła, a nie na głos.

Lokalizacja: 24 październik 2015, Belfast, Irlandia.

Obudzili się o świcie tak mocno przytuleni do siebie, iż pierwszym uczuciem , jakiego doznali, było zdziwienie, że całą noc spali twardym i zdrowym snem, w którym nie przeszkadzała im bliskość. Niall poruszył się i podniósł na łokciu. Patrzył przez chwilę na dziewczynę gorącymi oczyma, potem rzekł:

N: Powiedz coś głośno, jeśli to wszystko naprawdę.- nie odpowiedziałam. Odwróciłam się do Niego plecami, usiadłam na łóżku po czym wstałam.

Kika: Chyba czas w końcu porozmawiać.- dodałam patrząc na niego.

N: Tak, masz racje.- od razu też wstał.

- Chciałabym z Tobą porozmawiać, może dzisiaj.. Może tylko po to by spojrzeć Ci w oczy.. Może tylko po to by zobaczyć jak się uśmiechasz..- powiedział dość poważnie.

Kika: W takim razie może zaraz po śniadaniu.- zaproponowałam jak zawsze gorąco w wodzie kapana.

N: Jasne.- po czym zabrał swoje rzeczy, które przyniósł wczoraj w nocy i wyszedł, szepcząc jeszcze:

- Do zobaczenia.

Po chwili żałowałam, przecież nie ma pośpiechu. Jeśli coś jest nam przeznaczone, wydarzy się. We właściwym czasie, z odpowiednią osobą i z dobrych powodów.

- Nie dajmy sie zwariować. Możemy żyć jak chcemy.- usłyszałam za sobą głos Garego.

Kika: Gary?- spojrzałam w stronę drzwi, w których stał mój przyjaciel.

G: W jednej osobie.- rozłożył ręcę, a ja w nie wpadłam.

- Widzę, ze tęskniłaś.

Z Gazem spędziłam jakąś może godzinę, był tylko przejazdem jeśli chodzi o Belfast. Postanowił w przerwie nagrywania Geordie Shore odwiedzić Lilie, swoja dziewczynę.

G: To mówisz, że Ty i Niall..- podsumował gdy skoczyłam mu powiadać.

Kika: Nic nas jeszcze nie łączy.- próbowałam Go przekonać.

G: Jednym z najtrudniejszych wyborów w życiu jest decyzja czy zrezygnować, zaryzykować czy próbować jeszcze bardziej.- tłumaczył.

Kika: Przestań! Mówisz jak Char.- odpowiedziałam.

G: A co mówi Charlotte?- zapytał.

Kika: Ehmmm, ze w życiu każdej kobiety jest mężczyzna, o którym nigdy nie zapomni, a który nigdy nie był jej.- wytłumaczyłam.

G: Myślisz, ze to o mnie?

Kika: Myślę, że sam dobrze wiesz.- porozmawialiśmy jeszcze chwilę, a potem odprowadził mnie do lobby gdzie czekał już Niall.

POV Gaz

Odprowadzałem Kikę na spotkanie z Niallem, niby oboje cały czas od siebie stronią można było zauważyć, ze gdy spojrzeli sobie w oczy, oboje jednocześnie się uśmiechnęli. Przywitałem się z Horanem i życzyłem im udanego popołudnia.

G: Zrób wszystko co możesz, by nigdy nie chciał odejść.-wyszeptałem przyjaciółce do ucha i wyszedłem zostawiając ich samych.

Poradzą sobie, bo są dorośli i mądrzy.

POV Niall

Nie zastanawiało mnie to co w Belfaście robił Gaz, zastanawiało mnie to co myśli brunetka idąc obok mnie. Kroczyliśmy jakąś drogą obok siebie nic nie mówiąc. Byliśmy w parku należącym do hotelu, w którym się zatrzymaliśmy.

N: Może zacznę?- odważyłem się zabrać głos.

Kika: Jasne, skoro chcesz.- odpowiedziała.

N: Chyba tak będzie lepiej, tylko mi nie przerywaj.- poprosiłem.

Kika: Zgoda.- zauważyłem, ze się stresuje.

N: Znam Cię już rok. Kocham Cię też od roku. Wiele Ci zawdzięczam. Wszystkie nasze wspólne chwile, wszystko. Od tamtej pory kocham Cię tylko bardziej. Nie wiem jak Ty mnie. Dla mnie nadajesz się do wszystkiego, nie wiesz ile szczęścia mi sobą dajesz. Nie masz pojęcia co czuję jak Cię widzę. Dlatego chcę budzić się przy Tobie co dnia i całować Twoje usta na dzień dobry i z każdym pocałunkiem zakochiwać się w Tobie na nowo. Leżeć we wspólnym łóżku i opowiadać swoje zwariowane sny. Marzyć. Sprzeczać się, kto tym razem robi śniadanie. Siedzieć w kuchni przy stole i nigdy nie spieszyć się do pracy. Cieszyć się każdą wspólnie spędzoną chwilą. Żyć. Iść do pracy i nie przestawać o sobie myśleć nawet na sekundę. Pisać do siebie smsy zupełnie jak za czasów szkolnych. Wracać z pracy i witać się namiętnym pocałunkiem, tak jakbyśmy nie widzieli się co najmniej tydzień. Wspólnie gotować obiad i na złość wsypywać sobie wzajemnie do herbaty sól zamiast cukru. Razem się śmiać i razem płakać. Zapominać się w kuchni na kuchennym blacie i spalać przez to drugie danie. Patrzeć sobie w oczy, jakby świat miał się skończyć za minutę. Zamawiać pizzę i niecierpliwić się na dostawcę jak dzieci. Przytulać się w każdej wolnej chwili i czuć bliskość. Nigdy nie być od siebie dalej niż na odległość oddechu. Wychodzić do ogrodu, kłaść się na trawie i patrzeć, jak chmury szybko przemijają. Jak życie szybko przemija. Puszczać bańki mydlane i robić babki na piasku. Nigdy nie dorastać. Pić wieczorem lampkę wina i cieszyć się tym, że mamy właśnie siebie. Oglądać razem filmy i leżeć pod kocem. Zasypiać, patrząc sobie w oczy i być najszczęśliwszymi ludźmi na świecie . Kochać się wzajemnie mimo wszystko i być ze sobą na zawsze wbrew wszystkiemu i wszystkim.

POV Kika

N: . Kochać się wzajemnie mimo wszystko i być ze sobą na zawsze wbrew wszystkiemu i wszystkim.- powiedział, a w moim brzuchu panowało jakieś tornado, ręce się pociły, serce waliło jakby miało wypaść. Musiałam coś powiedzieć, może nie dlatego ze chciałam, ale tak wypadało.

Kika: A kochałbyś mnie gdybym…?

N: Tak.- powiedział.

Kika: Ale nie dałeś mi skończyć.- powiedziałam.

N: Bo zawsze będę Cię kochał.- uśmiechnął się i przystanął.

- Kocham Cię nad życie i mogę Ci to mówić co dzień. Na żywo, na płycie i przy ołtarzu pod Bogiem.- patrzył wprost na mnie, po czym wziął mnie w ramiona, pieszczotliwie odgarniając mi włosy z twarzy. Coś we mnie nagle pękło. Po policzku jak lawina spłynęły rozpalone łzy.

- Jeżeli cię stracę - rzekł półgłosem

- Stracę wszystko.- dokończył.

Kika: Podarowałeś mi coś, co nawet trudno nazwać. Poruszyłeś we mnie coś, o istnieniu czego nawet nie wiedziałam. Jesteś i zawsze będziesz częścią mojego życia. Zawsze.- przytuliłam się, a Niall po chwili złączył nasze usta w pocałunku.

Po delikatnym pocałunku ruszyliśmy trzymając się za rękę ścieżką prowadzącą do hotelu.

Spacerowaliśmy już od jakiś piętnastu minut gdy zapytałam:

Kika: Jaki jest Twój ulubiony dzień?- zapytałam.

N: Ten, w którym Cię zobaczyłem, ten w którym się poznaliśmy, ten w którym się pierwszy raz przytuliliśmy, ten w którym pierwszy raz złapaliśmy się za rękę i ten, w którym się pierwszy raz pocałowaliśmy.

Kika: Może stwierdzisz, że jestem głupia, ale obiecaj mi, ze pewnego dnia będziemy wracać do jednego domu, zasypiać i budzić się w jednym łóżku. Jeść śniadanie w jednej kuchni, parzyć sobie nawzajem kawę po nieprzespanej nocy, dawać sobie całusa przed wyjściem. Dzwonić do siebie tysiące razy, wtedy gdy jesteśmy osobno, a potem znowu wracać do siebie!- spuściłam wzrok.

***

Z Niallem spędziłam cały dzień, spacerowaliśmy, rozmawialiśmy, wygłupialiśmy się i przytulaliśmy. Nawet w drodze na lotnisko nie spuszczaliśmy się z oczu. Trzymaliśmy się blisko siebie i czasami za rękę, choć nie mówiliśmy nikomu o tym, ze postanowiliśmy spróbować.

Lokalizacja: 25 października 2015, Newcastle, Anglia.

Pierwszy dzień w Newcastle, a ja nie mogę doczekać się spotkania z przyjaciółmi. Postanowiliśmy, ja i Niall oczywiście, że spotkamy sie z ekipą z Newcastle, która ma przerwę w nagrywaniu dwunastego sezonu. Dlatego zaprosiliśmy ich dziś na koncert, a po koncercie chcemy pobawić się w jakimś klubie.

N: Może pogadamy z chłopakami?- zaproponował Niall gdy siedzieliśmy w moim pokoju.

Kika: Z chłopakami?- zdziwiłam się.

- O czym?- choć tak naprawdę wiedziałam o czym.

N: No wiesz o czym.- podszedł do mnie i mnie przytulił od tyłu gdy wyciągałam czysty ręcznik z szafy.

Kika: Może jeszcze poczekajmy?- odwróciłam się i spojrzałam na Niego.

N: Na co? Jestem szczęśliwy i chce to wszystkim ogłosić.- mówił.

Kika: Wiem, ja też. Ale..

N: Jak zawsze widzisz, ale..

Kika: Boję się, że dowiedzą się media i nas zniszczą. Zniszczą to, co chcemy zbudować.

N: Nie mówię o mediach tylko naszych przyjaciołach. Są nam bliscy, są jak rodzina, więc wypada ich poinformować.- tłumaczył.

Kika: Sama nie wiem. Zrób jak uważasz.- nie wiedziałam co mam myśleć.

N: Tak nie chce, chce żeby to była nasza wspólna decyzja.- odparł i wrócił na zajmowane przez siebie prędzej miejsce.

Kika: Dobrze. Powiemy im tuż przed koncertem waszym, zgoda?- podeszłam do Niego.

N: Zgoda. Kocham Cię.- powiedział i złączył nasze usta.

To było jedno z najlepszych uczuć jakie mnie do tej pory spotkało.

***

Czekałam na Nialla w przejściu dzielącą kulisy i scenę. Mieliśmy teraz porozmawiać z chłopakami. Ręce mi sie pociły, a Horan się spóźniał. Jeszcze chwilę i ucieknę stad. Po chwili zauważyłam jak biegnie. Zatrzymał się tuż obok mnie, schylił sie i nabierał powietrza, aby coś powiedzieć.

N: Kochanie..- wysapał.

- Zebrałem wszystkich w mojej garderobie.- w końcu się wyprostował i uśmiechnął. Moje oczy zapewne krzyczały teraz wielkie NIE!!

- Stresujesz się?- zapytał.

Kika: jak myślisz?- spojrzałam na Niego.

N: Nie martw się, jestem obok. Będę przy Tobie. Chyba Nas nie obedrze ze skóry.- podał mi rękę. Złączyłam ją ze swoją i ruszyliśmy wolnym krokiem do garderoby One Direction. Tuż przed drzwiami zatrzymał się.

N: Jesteś pewna? Jeśli chcesz, zrozumiem wszystko. Możemy sie jeszcze wycofać. Nie będę zły, zrozumiem. Zależy mi tylko i wyłącznie na Tobie.- mówił.

Musiałam to przerwać, im więcej mówił tym bardziej wątpiłam. Złapałam za klamkę i ją nacisnęłam. Po otwarciu drzwi przeraziła mnie ta masa ludzi siedzących w pokoju.

piątek

Byli tam wszyscy począwszy od stylistów, ochroniarzy, osób zajmujących się sprzętem skończywszy na kierowcach tourbusów.

Kika: Dużo ich..- wyszeptałam do Ni.

N:Cała nasza rodzina.- uśmiechnął się.

Nie mam mu za złe, że chciał sie podzielić tym, ze postanowiliśmy być razem swoim bliskim, ale to miała być kameralna część grupy. Stanęliśmy na środku, a Niall zabrał głos.

N: Kochani, cieszę się, ze mogę Was wszystkich dziś razem zobaczyć. Cieszę się, ze dotarliście wszyscy i się zmieściliście. (śmiech) Wiem, ze nie było łatwo.

Lou: Do rzeczy Horan pojebie, bo ciasno!- poganiał Go, Louis.

N: Dobra, dobra Tommo. Wszyscy jesteśmy jak rodzina, spędziliśmy z sobą pięć lat. Raz było dobrze, raz dość ciężko. Nauczyliście mnie wszystkiego. Niby bylem daleko od rodziny i za Nią tęskniłem, ale Wy każdego dnia pomagaliście mi walczyć z tęsknotą...

Lou: Bla bla bla...- naśladował Go, Luluś.

N: Wkurwiasz Tommo!- spojrzał na Niego Horan, po czym oboje wybuchli śmiechem. Gdy w końcu przestali się śmiać, ponownie głos zabrał blondyn.

- Dobra, nie będę owijać w bawełnę... Ja i Karolina.- w tym zlapał mnie za dłoń.

- Postanowiliśmy spróbować...

Lou: Otworzyć konserwę czy pójść po bułki?- zapytał przezabawnie Luluś.

N: Być razem, pojebie!- uśmiechnął sie promiennie Horan.

H: W końcu!- krzyknął Hazza.

Lou: Wiedziałem kurwa, wiedziałem!- krzyczał Tommo.

A po chwili w pokoju zapanowały owacje.

P: Wszystko pięknie i cudownie, ale teraz czas na pracę.- zniszczył chwilę gdy wszyscy życzyli nam szczęścia i gratulowali, Paul.

S: Właśnie, do pracy rodacy.- powiedział manager One Direction.

Nie było więc czasu na świętowanie i rozmowy. Pożegnałam się z Niallem soczystym buziakiem, co wywołało u naszych przyjaciół okrzyki radości i gwizdy i ruszałam z chłopakami z Dream na scenę.

***

Po swoim koncercie poczekałam aż skończy się show mojego chłopaka. Kurczę jak to brzmi... Kto by się domyślał, ze będę chodzić z samym Niallem Horanem, bożyszczem tylu napalonych nastolatek.

Gdy w końcu odświeżył się, ruszyliśmy jednym wynajętym samochodem z Tommo, Liamem i Lottie do klubu gdzie czekali już na Nas Charlotte, Holly, Kyle, Aaron, Nathan i Gaz. Harry postanowił nie pojechać z Nami, bo czuł sie dziś dość osłabiony i nie chciał złapać infekcji podczas ostatnich koncertów. Nie maiłam mu tego za złe, bo wiem, ze nam kibicuje.

W klubie było dość tłoczno i gorąco, ale alkohol i tak lał sie strumieniami. W sumie nie ma co się dziwić, to przecież Newcastle. Tu życie zaczyna sie po północy, przynajmniej tak twierdzi Aaron. Chyba całą ekipa dobrze się bawiła, a gdy Scotte i Marnie do nas dotarli w końcu mogliśmy być prawie w komplecie. Zabawa trwała do rana, Liam, Holly, Kyle, Aaron i Nathan zmyli się po północy. Marnie opuściła lokal w towarzystwie Scotta około drugiej. Do końca imprezy zostałam ja, Niall, Louis, Char i Gaz. I nie ukrywam, ze moja przyjaciółka była w opłakanym stanie. Chociaż Gary z Louisem zadbali o to, aby nikt tego nie zauważył. Przy wyjściu z lokalu czekali na Nas paparazzi wiec Gary jak najszybciej wsadził do taksówki Char i odjechali. Nialler splótł nasze dłonie co skomentował Tommo:
Lou: Mmm słodkawo, pocałujcie się jeszcze to się porzygam.

Kika: W hotelu.- wytknęłam mu język.

Lou: Czemu nie tu?!

N: Zamknij się, jesteś pijany.- Niall próbował wpłynąć na zachowanie Lulusia.

Lou: Chyba Ty.- kierowaliśmy się do Naszych samochodów w towarzystwie mediów.

N: No już.- burknął Ni.

Lou: Co mówiłeś? Co On mówił?- pytał ochroniarzy Nasz przyjaciół. Nikt nie był w stanie mu odpowiedzieć, więc Tomlinson wszedł na środek ulicy i wrzasnął.

- Horan ta cipa ma dziewczynę!- od razu paparazzi opuścili nas i pobiegli w stronę Tommo.

N: Zabije Go!- warknął Niall chcąc iść w jego stronę, ale zatrzymał Go Ben z Basilem.

B: Jest tam Preston.- wytłumaczył mu Basil.

Przez to całe zamieszanie nie wiemy nawet jak Tomlinson wrócił do hotelu, bo Ben dostał smsa od Prestona, ze mamy wracać sami.

Lokalizacja: 26 październik 2015, Newcastle, Anglia.

I chyba tego potrzebowałam. Tego codziennego życia. Jak wstaję do pracy, on jeszcze śpi. Jak wracam, czeka na mnie z obiadem i kawą. Widzę, że tęskni, jak mnie nie ma. Wiem, że się beze mnie nudzi. Zauważyłam, że się stara. Przytula mnie, kiedy widzi, że jestem smutna, dba o mnie. Karze mi się położyć, kiedy widzi, że jestem zmęczona. Rozmawia ze mną o wszystkim, ale jeśli widzi, że nie jestem w dobrym humorze, robi wszystko, żeby mnie nie zdenerwować. Tak, tego naprawdę potrzebowałam. I wiecie co? Kocham go. Kocham Nialla Horana już od dłuższego czasu!

N: Dzień dobry!- powiedział zachrypniętym głosem.

Kika: Dzień dobry!- uśmiechnęłam się na sam jego głos.

N: Jak się spało mojej księżniczce?- ucałował moje ramie.

Kika: Podobno obecność jest jednym z najwspanialszych prezentów jaki możesz podarować drugiej osobie..- złączyłam nasze usta.

N: Chodź, nadrobimy zaległości, masz na sobie tyle miejsc niewycałowanych.

Całował mnie coraz mocniej, pchnął mnie na łóżko, objął w talii, pociągnął wyżej na posłaniu. Przywarłam do Niego, wbiłam palce w jego nagie plecy. Jego blizny były jak alfabet Braille’a. Blizny, których nabawił się przeze mnie.

POV Niall

N:  Kocham cię - powiedziałem i poczułem jak jej usta znikają z mojej skóry. Jej oczy zablokowały się z moimi, kiedy się odsuneła.

Kika: Co?

N:  Kocham cię - powiedziałem i usiadłem prosto, ujmując jej twarz i całując ją. Odepchnęła mnie, mrugając.

- Proszę, powiedz mi, że też mnie kochasz. Po prostu to zrób, potrzebuję tego. Proszę. Nie musisz mieć tego na myśli, nigdy nie słyszałem jak ktoś to mówi, proszę.- zacząłem całować jej szyję, a ona odetchnęła do mojego ucha:

Kika:  Ja też cię kocham.- moje serce podskoczyło, mimo że prawdopodobnie to było kłamstwo. Zsunąłem się na jej kolana, po czym popchnęłam ją na podłogę. Jej kolana ugięły się kiedy usiadłem na jego brzuchu.

N:  Kłam mi - wyszeptałem zdyszany, kiedy umieściłem dłonie po obu stronach jej głowy.

Kika:  Kocham cię - powtórzyła, a ja pochyliłem się, aby ją pocałować. Splotłem nasze palce i położyłem nasze dłonie obok jej głowy.

***

Nie należał do mnie, a jednak przeraża mnie myśl, ze Go stracę.- głaskałam Niall po jego włosach, a w mojej głowie miałam mnóstwo myśli nad którymi nie mogłam zapanować.

N: Nad czym tak myślisz?- zapytał.

Kika: Nad niczym ciekawym.- odpowiedziałam.

Podniósł głowę i spojrzał na mnie:

N: Proszę, powiedz. Chce wiedzieć o czym myślisz nieustannie.

Kika: O przyjaźni. Przyjaźń jest niezbędna. To ważne mieć kogoś, kto podnosi Cię z podłogi, włącza muzykę, polewa kolejnego kieliszka, obejmuje Cię i siedzi z Tobą aż do rana po prostu słuchając jak miotasz przekleństwami na wszystko co Cię otacza.

N: To jakby trochę o Nas.- zaczął bawić się końcówkami moich włosów.

Kika: Warto było Cie spotkać, aby się dowiedzieć, ze istnieją taki oczy jak Twoje.- pocałowałam Go w czoło.

W swoim towarzystwie spędziliśmy może jeszcze chwile, potem spakowaliśmy się i ruszyliśmy na stadion gdzie każdy z Nas ponownie stanie na scenie przed milionami ludzi, którzy przyszli Cię oglądać. Dla nich to jeden z wyjątkowych dni, dla Ciebie, Nas to kolejny dzień pracy. Dzień jak co dzień.

***

Podczas swojego drugiego koncertu w Newcastle towarzyszył mi Gaz. Stał w strefie VIP z Niallem i Liamem ciągle o czymś dyskutując i rozmawiając. Postanowiłam im przerwać słowami:

Kika: Nie warto upodabniać się do tłumu, bo to, co decyduje o naszej odmienności, jest jednocześnie tym, co nas wyróżnia i co powinniśmy pielęgnować. To właśnie wyjątkowość czyni nas pięknymi- spojrzałam w ich stronę lekko się uśmiechając. Po chwili zaczęłam skakać w rytm kolejnej piosenki.

https://www.youtube.com/watch?v=iVbQxC2c3-8

Kika: R-O-C-K MAFIA

Creation shows me what to do

I'm dancing on the floor with you

And when you touch my hand

I go crazy yeeah

The music tells me what to feel

I like you now

But is it real

By the time we say goodnight

I'll know if this is right

And I feel you

Coming through my veins

Am I into you

Or is the music to blame

Who owns my heart

Is it love or is it art

'Cause the way you got your body moving

It's Got me confused

I can't tell if it's beat or sparks

Who owns my heart

Is it love or is it art

You know,I wanna believe

That we're a masterpiece

But sometimes it's hard to tell in the dark

Who owns my heart

The room is full

But all I see is the way

Your eyes just blaze through me

Like fire in the dark

We're like living art

And it hits me

Like a tidal wave

Are you felling me

Or is the music to blame

Who owns my heart

Is it love or is it art

'Cause the way you got your body moving

It's Got me confused

I can't tell it is beat or sparks

Who owns my heart

Is it love or is it art

You know,I wanna belive

That we're a masterpiece

But sometimes it's hard to tell in the dark

Who owns my heart

So come on, baby

Keep provokin me

Keep on roping me

Like a rodeo

Baby, pull me close

Come on, here we go (x3)

And it hits me

Like a tidal wave

Are you feeling me

Or is the music to blame

Who owns my heart

Is it love or is it art

'Cause the way you got your body movings

Got me confused

I can't tell it is beats or sparks

Who owns my heart

Is it love or is it art

You know, I wanna believe

That we are a masterpiece

But sometimes it's hard to tell in the dark

Who owns my heart

Po koncercie zamieniłam się miejscami z Niallem i Liamem. Teraz ja stałam w towarzystwie Gaza, a chłopacy szaleli na scenie. Podoba mi się co robią z fanami, jaka łączy ich więź i trochę żałuje, ze moja przygoda z One Direction się kończy. Nie żałuje, bo prawdopodobnie tu spotkałam miłość swojego życia.

POV Niall

Zmęczony, ale szczęśliwy wróciłem do hotelu z moją dziewczyną. Nie odstępuje jej na krok, bo bardzo mi na Niej zależy. Chociaż w sumie trochę żałuje, ze nie pozwala mi pocałować się na ulicy. Mogę ją tylko trzymać blisko siebie i czasami za dłoń. Mam ochotę w końcu wykrzyczeć całemu światu jak bardzo ja kocham! Kolejną noc mam możliwość trzymać ją blisko, przytulać i całować.

Lokalizacja: 27 października 2015, Newcastle, Anglia.

Niall jeszcze spał gdy ubrałam słuchawki i przysłuchiwałam się melodii, którą podesłał mi ostatnio Damian. Kątem oka zauważyłam po chwili, ze mój Horanek się budzi, ale nie odrywałam się od pracy.

N: Kocham Cię!

Kika: Co mówiłeś?- zapytałam ściągając słuchawki.

N: Ładna pogoda.- trochę posmutniał.

Kika: Ja Ciebie też.- założyłam ponownie słuchawki triumfalnie sie uśmiechając. Był zdziwiony, a zarazem szczęśliwy, ze to usłyszałam.

N: Nigdy z Ciebie nie zrezygnuje.- powiedział wstając i kierując się do łazienki. Gdy zniknął za drzwiami powiedziałam sama do siebie:

Kika: Szczęście to magia.

***

Gdy zeszliśmy na śniadanie i zajęliśmy miejsce obok chłopaków z Dream i One Direction, Harry skomentował:
H: Ładnie ze sobą wyglądacie.

Kika: Dziękuję.- uśmiechnęłam się do Niego.

Lou: A Horan jaki szczęśliwy.- głos zabrał najstarszy z 1D.

N: Tak, bo warto czekać. Im dłużej na coś czekasz tym bardziej się docenia kiedy to nadejdzie.- ucałował mój policzek.

Lou: Powiedz jeszcze, ze jest Twoją pierwszą i jedyną miłością to zupełnie padnę.- droczył się z Ni.

N: Tak. Ona jest moją pierwszą i jedyną miłością. Większość osób wie, że pierwsza miłość nie będzie jedyna. Dla mnie jednak nią jest. To moja ostatnia szansa, na więcej sobie nie pozwolę. To się już nigdy nie powtórzy.

Li: I potem Cię skrzywdzi.- podsumował dość smutnie Liam.

Kika: Prawda jest taka, że każda osoba Cię skrzywdzi, dlatego musisz znaleźć taką, która jest warta cierpienia, Liam.- odpowiedziałam.

Lou: Tylko Liam ma racje. To boli kiedy wciąż ją kochasz, a ona trzyma za rękę już innego chłopaka. Namieszacie w naszej głowie jednym gestem, jednym słowem, a potem znikacie.

K: Bo kobiety są proste. Jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o to, żeby poświęcić im więcej uwagi.- stwierdził Kamil.

Kika: Ha, ha, ha- powiedziałam ironicznie.

- Wy, faceci nie rozumiecie, że dziewczęta nie pragną seksu tak bardzo. Lubią się przytulać i być dotykane… biodra, plecy brzuch, uda. Kochają pocałunki w szyję i pocałunki w ogóle. Lubią czułe słowa i czułe milczenie. Bliskość.- wytłumaczyłam.

N: Dlatego ślubuje Ci robienie herbaty z miodem na przeziębienie, pieczenie ulubionego ciasta w niedziele i podawanie wody na kaca do końca życia.- wtrącił Niall, a ja tylko się uśmiechnęłam, bo to naprawdę było miłe. Reszta wybuchła śmiechem.

D: Dlaczego się nie śmiejesz?- zapytał Damian.

- Nie jesteś szczęśliwa?

H: Szczęśliwa kobieta śmieje się w środku, jakby się świeciła, a nie na głos. Nie szczęśliwe kobiety tylko śmieją się na głos.- Harry naprawdę ma racje.

Kika: Hazz ma racje.- puściłam oczko do przyjaciela wtulając się w ramie Nialla.

- Kiedyś desperacko pragnęłam być kochana, ale kiedy ktoś obdarzył mnie uczuciem, uważałam, ze nie zasługuje na miłość. Do teraz.

D: Więc Panowie, trzeba odróżniać. Dobro od zła. Prawdę od kłamstwa. Złudzenia od rzeczywistości. Miłość od atrapy. Syf od porządku. Pocałunek od przelizania. Deszcz od plucia. Twarz od mordy.- mówił Dawid gestykulując dłońmi.

Lou: Problem polega na tym, że z czasem człowiek się znieczula. Najpierw przekracza granicę tylko odrobinę, a ponieważ nic się nie dzieje, przekracza ją znowu, ale tym razem idzie trochę dalej. To bardzo ludzkie. Robią tak wszyscy uzależnieni od adrenaliny i ci, którzy chcą, żeby zawsze coś się działo, a nawet ci nieuzależnieni od niczego, zwykli ludzie, którzy wkładają nogę do wanny z gorącą wodą. Najpierw próbują tylko palcem, bo ich parzy, ale już minutę później siedzą zanurzeni po szyję i woda robi się w sam raz.

H: Louis, Ty jednak jesteś mądry.- podsumował Hazza.

Lou: Kto jak kto, ale Ty Harry nie powinieneś nigdy w to wątpić.

POV Niall

Po śniadaniu z przyjaciółmi zabrałem swoją dziewczynę i razem udaliśmy się na zakupy. Chodziliśmy po ulicach Newcastle od sklepu do sklepu dobrze się tym bawiąc. Chyba oboje mieliśmy takie samo podejście do zakupów. Czyli przede wszystkim dobrze się bawić. Stałem z boku kolejki przyglądając się Karolinie jak płaciła za jakąś rzecz, nie mogłem oderwać się od tego aby jej się nie przeglądać.

Kika: Wszystko w porządku?- zapytała gdy w końcu podeszła. Nie odpowiedziałem.

- Niall!- szturchnęła mnie.

N: Hmm..- odpowiedziałem.

Kika: Dobrze się czujesz?- czułem, ze się przejęła.

N: Odkąd moje oczy spotykają się z Twoimi jest inaczej, nie wiem jak to jest, ale nie mogę spojrzeć w żadne inne.- powiedziałem i ją pocałowałem przy wszystkich tych ludziach, którzy zapewne Nas już rozpoznali. Pieprze to! Kocham ją!

Od razu się odsunęła, chwyciła mą dłoń i wybiegła ze sklepu. Nic nie mówiła, tylko ciągnęła mnie jak najszybciej do samochodu. Podczas drogi powrotnej, a zarazem drogi do areny nic nie powiedziała.

N: Zrobiłem coś nie tak?- zapytałem chcąc przełamać lody, które teraz nas otaczały.

- Jesteś zła?- kolejna cisza.

- Karolina, proszę wytłumacz mi.- mówiłem.

Kika: To nie tak, Niall. Nie jestem zła. Sama nie wiem co mi jest. Raz potrzebuję żebyś był delikatny, wziął mnie za rękę, pocałował delikatnie w usta i przytulił jakby był to nas ostatni uścisk.

Innym razem potrzebuję byś był obok i pocałował mnie długo i namiętnie w usta. Gryzł moją dolną wargę i ściskał mi tyłek i uśmiechał się wiedząc że kiedy mówię że jest mój to tak naprawdę mówię, że możesz zrobić ze mną wszystko, co tylko chcesz.

Jeszcze kiedy indziej chcę abyś łapał mnie w talii, patrzył mi się w oczy i mówił mi jak bardzo mnie kochasz. A kiedy się kłócimy kończył ją pocałunkiem mówiącym że to ty rozdajesz tu karty i że jestem tylko twoja.- otworzyła się. Ponownie zakończyłem naszą rozmowę pocałunkiem, lubię to robić.

POV Kika

Po swoim koncercie zostałam na hali oglądając koncert One Direction. To jest Nasz ostatni koncert na Metro Radio Arena i jeszcze dziś wracamy do Londynu. Do domu, do Bogdana, do rzeczywistości. Stałam jeszcze w strefie Vip przyglądając się z Benem jak fani opuszczają arenę. Rozmawialiśmy i komentowaliśmy wszystko co działo się wokół Nas gdy ktoś mnie objął i położył głowę na ramieniu. Od razu poznałam po zapachu i białych końcówkach włosów które przykrywały teraz moje ramie. I jeszcze te duże i zadbane ręce które były teraz na mojej talii.

N: Ona jest moja, Ben.- odezwał się Horan. W moim brzuchu wyfrunęło teraz stado motyli. Nikomu się nigdy nie przyznawałam, ale zawsze czekałam na tą chwile kiedy będę rozmawiać z kolegą, a On podejdzie obejmie mnie w talii i powie Ona jest moja.

***

Gdy w końcu przez korki dotarliśmy na lotnisko, a potem do samolotu od razu zasnęłam na ramieniu Nialla. Coraz częściej po koncertach tylko bym spała. 



---------------------------------------------------------
Im więcej komentarzy tym szybciej kolejny rozdział... Kto wie, może nawet jutro :) wszystko zależy do Was :)