Rozdział XXVIII- Nie rozumiem tego jak czasem potrafisz być nieczuła dla ludzi.

NOWY BOHATER

Adam (lat 20)

Karolinę poznał w Australii. Oboje zbliżyli sie do siebie gdy byli na zakręcie. Po kilku latach los ponownie stawia ich na swojej drodze, ale czy mroczna przeszłość da o sobie znak. Czy to co ich kiedyś łączyło powróci? Czy zaufanie można odbudować? Stara miłość nie rdzewieje, ale czy Oni tak naprawdę coś do siebie czują? A co jeśli.... (pożyjemy zobaczymy)

------------------------------------------------------------

Lokalizacja: 25 kwiecień 2015, Manchester, UK

Na nogach baliśmy już od siódmej. Zjedliśmy szybkie śniadanie i wyszliśmy pospacerować po mieście. O 10 jest kolejny koncert wiec na zwiedzanie mamy trzy godziny.

K: Co robimy wieczorem?- zapytał Kamil który towarzyszył mi i El na spacerze.

E: Nie wiem.- odparła El spoglądając na mnie.

Kika: Myślałam ze po koncercie w Liverpool pojedziemy do Newcastle.

K: Chcesz po drugim koncercie jechać kolejne cztery godziny? To chore. Nie lepiej odpocząć.

El: Lub zabawić się w Live?

Kika: No nie wiem.

Chciałam spędzić trochę czasu z Gazem.- powiedziałam szczerze.

E: A my ci już nie wystarczamy?- oburzyła się Elka.

Kika: Kochanie przecież wiesz ze jesteś niezastąpiona.- wtuliłam się w moja koleżankę.

K: A tak serio dlaczego nie było Go na bankiecie?

Kika: Musiał być w Newcastle. Razem z Scottem promowali jakaś siłownie.

K: Aaaa, to wszystko wyjaśnia.

E: Proponuje zostać dziś w Liverpoorze a jutro z samego rana pojechać do Newcastle.

K: Dokładnie. Tam również Zostajemy na noc a na drugi dzień na Southampton.

Kika: Przekonaliście mnie.- zarzuciłam ramiona na ta dwójkę. Spacerowaliśmy jeszcze z poł godziny. Elka pokazywała nam miejsca w których spędziła dużo czasu. Nie wiedziałam ze aż tak dobrze zna Manchester.

***

-Dobrze ze jesteście.- powiedział Ron.

Kika: Spóźniliśmy się?- zdziwiłam się.

R: Nie. Nie o to chodzi. Wyskoczył nam jeden dodatkowy koncert. Mam nadzieje, ze nie robi to problemu.

Kika: Świetnie.- burknęłam sarkastycznie, a Kamil uderzył mnie w ramie.

K: Gdzie i kiedy?

R: 27, rano. Przed Southampton. W Leeds.

Kika: Super!- podniosłam ręce do góry.

R: Wiedziałem ze się ucieszycie. A teraz idźcie się pakować, za chwile wyjeżdżamy a po koncercie prosto do Liverpoolu.

Idąc do naszego hotelowego pokoju cały czas przeklinałam w myślach. Eleonor podśmiewała się z mojego wyrazu twarzy. Gdy w końcu weszliśmy do pokoju złapałam pierwsza napotkana rzecz, tym razem była to poduszka i rzuciłam ja w stronę drzwi krzycząc ze nienawidzę Rona.

E: Nie narzekaj. To nawet dobrze.- mówiła siedząc na kanapie.

Kika: Lepiej?- zdziwiłam się.

E: Tak. Przeanalizuj to. Z Newcastle jest bliżej do Leeds czy Southampton? Hmmm...

Kika: Leeds.

E: No właśnie. Gaz i Scott Bedą mogli jechać z nami.

Zaczęłam myśleć.

E: Co tak  myślisz?

Kika: Mówiłam ci już ze cię kocham?- usiadłam obok niej.

E: Dziś chyba tylko raz.- ucałowała mój policzek.

- Zbieraj się! Trzeba się spakować

Dokładnie o 10 wbiegliśmy na scenę w Manchesterze. To nasz drugi koncert a ludzi przybyło więcej niż na wczorajszym. Dziś szczególnie odbijało Damianowi. Chodził po scenie gdy śpiewałam. Wygłupiał się, a nawet zabierał mi mikrofon i śpiewał za mnie. Gdy powiedziałam mu, ze możemy się zamienić widywania zaczęła szaleć. Podeszłam do jego gitary. Złapałam ja i wydobyłam z niej dziwny dźwięk. Głośniki zwariowały i wydobyły z niej pisk. Ludzie złapali się za uszy i krzyknęli AŁŁ!  Po czym zaczęli klaskać.

D:Ty już to lepiej zostaw ta gitarę bo popsujesz. Odpychał mnie od tego instrumentu.

Po koncercie zeszliśmy do fanów, zrobiliśmy kilka zdjęć z nimi a potem na ściankę Avonu. Dziennikarze kilkakrotnie prosili o rozmowę z nami ale Ron kategorycznie odmawiał. Mówił ze to nie czas, ze jesteśmy zmęczeni i ze czeka nas godzinna podróż i kolejny koncert. Z Manchesteru wyjechaliśmy równo o 15. Jeśli pojedziemy tylko godzinę i nie będziemy musieli stać w korkach zdążymy przed koncertem wjechać do hotelu.

***

O 16:10 byliśmy już na miejscu. Do koncertu pozostały niecałe dwie godziny. W Liverpoorze koncertujemy w parku. Nie wiem jak Avon chce zrobić tam pokazy kosmetyczne no ale to nie mój problem. O 17:30 pojechaliśmy jednym busem pod scenę. El trzymała się blisko Macka, ponieważ jak to powiedziała ja ją mogę zgubić.

- Dobrze, ze już jesteście.- powiedział ochroniarz który miał dziś nas ochraniać na scenie.

M: Cos się stało?- zapytał Mać.

- Jest już mnóstwo osób wiec proszę was niech nikomu nie wpadnie do głowy zejść do ludzi. Macie zostać na scenie. Zrozumieliście?

D: Zrozumieliśmy.- odpowiedział Dawid.

W namiocie który stal pod scena i pełnił funkcje naszej garderoby siedzieliśmy i graliśmy w karty.

R: Przygotowujcie się. Za 10 minut wychodzicie.- oznajmił nam Ron.

Momentalnie przerwaliśmy grę i przygotowaliśmy się do występu.

Kika: El? Idziesz?- zapytałam gdy wychodziłam z garderoby.

E: Pozwólcie, ze zostanę tutaj i poczekam aż skończycie. Wole nie rzucać się w oczy.

Kika: Jak chcesz.. O 21 jesteśmy z powrotem, chyba ze będziesz chciała wrócić do hotelu to powiedz Ronowi.

E: Dobrze.

POV El

Zostałam w garderobie. Nie miałam ochoty martwic się o to czy ktoś mnie rozpozna i jak wytłumaczyć to ze jestem z Dream w trasie. Bawiłam się swoim telefonem gdy na wyświetlaczu pojawił się numer Horana.

E: Tak słucham.- po pierwszym sygnale odebrałam telefon.

N: Cześć El, tu Niall.

E: Wiem. Wyświetliło mi się.-zaczęłam się śmiać.

N: Faktycznie. Myślałem ze usunęłaś mój numer.

E: Nie zamierzam. Dlaczego dzwonisz?

N: Spotkałem się dziś z Louisem i ten powiedział ze pojechałaś z Dream w trasę i...

E: Chcesz mi powiedzieć ze mam trzymać się od nich z daleka?- wyprzedziłam jego wypowiedz.

N: Nie! Od dwóch dni próbuje się skontaktować z Karolina, ale albo jest poza zasięgiem, ma wyłączony telefon lub odrzuca moje polaczenia. Nawet nie odpisuje na smsy. Cos się jej stało?

E: Nie sadze.. obecnie szaleje na scenie.- podeszłam do poły, odchyliłam ja i zobaczyłam co dzieje się na scenie.

N: Możesz jej przekazać żeby do mnie zadzwoniła.

E: Dobrze, a cos się stało?

N: Nie. Po prostu nie mama z nią kontaktu, nie wiem co u niej, jak się czuje i w ogóle.

E: Nie ściemniaj tylko powiedz prosto ze tęsknisz.

N: Powiedzmy. Pogadasz z nią?

E: Powiem jej zaraz jak zejdzie ze sceny. Cos jeszcze?- wróciłam na swoje miejsce.

N: Jej brat chce wrócić jutro do Polski i pomyślałem ze zabiorę Bogdana do siebie.

E: Michał nie leciał zaraz po balu?- zdziwiłam się.

N: Miał lot, ale zrezygnował z niego. Spędza czas z Zaynem.

E: Dziwne, Kika nic nie mówiła

N: Wydaje mi się ze nie wiedziała.

E: Dobra. Wiesz co musze kończyć. Przekaże jej wszystko. Cześć

***

Po półtorej godzinie Dream wbiegło za kulisy. Szybko się przebrali i ruszyli do dziennikarzy. Chciałam pogadać z Kika ale zupełnie nie miała czasu.

Kika: Pogadamy jak wrócę.- usłyszałam od dziewczyny.

R: Dream! Do cholery! Szybciej!- wrzeszczał Ron.

Ok 21 wyjeżdżaliśmy z parku. Siedziałam pomiędzy Kika a Damianem.

E: Niall dzwonił.- powiedziałam chyba w odpowiednim momencie.

M: Tak.- wychylił się Macek.

K: Co u niego?- chłopacy zaczęli wypytywać o Horana.

E: Pytał się o Ciebie.- spojrzałam na dziewczynę.

Kika: Super.- mówiła patrząc przez okno.

E: Prosił abyś się do niego odezwała.- kontynuowałam.

Kika: Nie mam zamiaru.- burknęła.

D: Czyżby nasza parka miała kryzys.-mówił zabawnie Damian.

Kika: Zamknij się!- burknęła w stronę chłopaka.

D: Uuuu... Damian da wpierdol!- zaczął nabijać się Dawid.

K: Kryzys w nas, miłość trwa, na froncie ty na froncie ja.- śpiewał Kamil.

Kika: Możecie się zamknąć.

E: Właśnie.- poparłam Kike.

- Prosi o choćby smsa, bo Michał jutro wylatuje a Niall zastanawia się czy zabrać Bodzia do siebie.

Kika: Przecież Michał poleciał wczoraj.

E: Podobno nie. Był u Zayna i opiekował się Bogdanem.

Kika: Jak mój brat wszedł do mieszkania?- zdziwiło mnie to

M: A bym zapomniał. Mówił mi, żeby ci powiedzieć ze zabrał zapasowe.- wtrącił się Maciek.

Kika: Dzięki. Niw musiałeś mi tego w ogóle mówić. No co.. to przecież klucze. Wynoście wszystko z mojego domu.- Karola się wściekła.

K: Koniec!- wrzasnął i odwrócił się w naszą stronę Kamil.

D: Dokładnie.- poparł go Damian.

- Robimy cos dziś wieczorem czy siedzimy w hotelu?- zapytał.

- Hotel- powiedzieli razem Dawid i Maciek.

Kika: Wyjdźmy gdzieś- zaproponowała Karolina.

D: Słyszałem o dobrym klubie na przedmieściach. Idziemy?- zaproponował Damian.

E: No dobra. O której?- dołączyłam do ich rozmowy.

K: Wyrobicie się na 22?- zapytał Kamil.

Kika: 22, lobby.- odpowiedziała Kika.

POV Damian

Punktualnie o 22 razem z Kamilem zeszliśmy do lobby. Po drodze spotkaliśmy jeszcze Rona któremu powiedzieliśmy ze idziemy do hotelowego baru. Im mniej wie tym lepiej śpi.

Kika: Nareszcie.- powiedziała Kika gdy pojawiliśmy się na miejscu.

E: Ile można czekać?

Kika: El przecież to dziewczyny się wiecznie spóźniają.

K: Nie droczcie się z nami bo na swojej drodze napotkaliśmy jeszcze Rona.

Kika: Co mu powiedzieliście?

D: Prawdę.

Kika: Co? Przecież nas nie puści.

D: Do hotelowego baru?

Kika: Dobra.- uśmiechnęła się brunetka.

E: Idziemy?

K: Tak, bo jeszcze nas dorwie

***

Około północy zauważyłem ze Kamil flirtuje z jakaś blondynka, El tańczy z jakim chłopakiem a Kika pije przy barze z jakimś równie pijanym kolesiem. Widziałem jak ten facet do niej podbija. Postanowiłem zainterweniować.

D: Cześć!- krzyknąłem tak aby mnie usłyszeli.

Kika: Aaa Damian- powiedziała rozbawiona.

D: Chyba już wystarczy?- zabrałem jej kieliszek.

Kika: Damian nie dramatyzuj.. Jest dobrze.- próbowała mi wyrwać kieliszek.

- Koleś, odpierdol się!- warknął chłopak w moja stronę.

D: Ty się nie wtrącaj..

Kika: Nie krzycz na niego!- spojrzała w moja stronę.

D: Jak chcesz.- burknąłem.

- Tylko wtedy nie płacz. Pamiętaj ze cię ostrzegałem.-ruszyłem do wyjścia.

Kika: Damian! Damian gdzie idziesz!- krzyczała.

D: Daj spokój i zadzwoń do Nialla. To jedyny chłopak któremu na tobie zależy.- powiedziałem i wyszedłem na papierosa.

Kika: Chyba cię pojebało- usłyszałem na koniec.

Siedziałem na krawężniku paląc papierosa gdy obok mnie usiadła El.

E: Wyprowadziła Cię z równowagi?!- nie wiem czy to pytanie czy stwierdzenie.

D: Sam już nie wiem. Nie potrafię do niej dotrzeć. Wiecznie się kłócimy, czasem nie wiem dlaczego jesteśmy razem w zespole skoro nigdy nie możemy dojść do porozumienia. Kocham ją, jak siostrę, jestem w stanie zrobić wszystko żeby była szczęśliwa, a Ona.. Zawsze mnie odpycha od siebie.- zacząłem się zwierzać.

E: Niektórzy ludzie chcą umrzeć, bo cierpią z miłości, inni błagają codziennie Boga, żeby przeżyć kolejny dzień. Codziennie w kolejkach w sklepach stoją setki osób, żeby kupić papierosy, w tym samym czasie dziesiątki tysięcy ludzi zmagają się z rakiem płuc. Bogaci marzą o nowych samochodach, biedni, o ty, żeby mieć co włożyć do garnka. Chyba każdy chociaż raz, pokłócił się z rodzicami i myślał, ze bez nich byłoby lepiej, dzieci w domach dziecka marzą o tym, żeby mieć do kogo powiedzieć mamo i tato. Życzymy innym śmierci, bo Nas skrzywdzili, płakalibyśmy na ich pogrzebie. Odrzucamy miłość innych, bo nie są dla Nas wystarczająco dobrzy. Ktoś zasługuje na ich miłość bardziej niż my. Wyrzucamy kanapki, które mama zrobiła nam do szkoły, a dzieci w Afryce umierają z głodu. Zrywamy ze sobą, bo mamy siebie dość, a niektóre pary dzieli tysiące km i marzą, żeby widzieć się codziennie. Jako dzieci jesteśmy szczęśliwi, pragniemy dorosnąć. Dlatego warto zastanowić się co jest z Nami nie tak? Może wina nie leży zawsze po jednej stronie. Spróbuj spędzić z Karolina więcej czasu, zrozumieć ja i pokazać jakim człowiekiem jesteś naprawdę. A teraz rusz tyłek, bo Karola całuje się z tym fagasem.- fuknęła.

Nic jej nie odpowiedziałem. Ruszyłem wprost do wejścia do klubu. Karolina stała tam gdzie ją zostawiłem. Już chciała całować się z tym facetem gdy Elka szarpnęła ją za ramię.

E: Co Ty wyprawiasz mała?- zapytała się troszkę wkurzona.

Kika: Dziś lubimy i robimy wszystko co nielegalne.

D: Wracamy do hotelu!- nakazałem.

Kika: Dlaczego?

D: Jutro jedziemy do Newcastle. Pośpiesz się!- podniosłem głos.

Kika: No dobra.- pożegnała się z tym swoim chłopakiem i ruszyliśmy do taksówki. Wychodząc szczepiliśmy jeszcze Kamila i w czwórkę wróciliśmy do hotelu.

POV Kamil

Jechaliśmy taksówką gdy zapytałem Karoliny:

K: Kim był ten facet?

Kika: Nie wiem..- zaczęła się śmiać jak głupia.

K: To dlaczego się z nim całowałaś?

Kika: Bo tak mocno staram się, by każda myśl nie była o Niallu.

E: To, ze chcesz z kimś zerwać kontakt na jakiś czas nie znaczy, ze ten ktoś jest dla Ciebie nikim. Znaczy, ze znaczy dla Ciebie za dużo, a Ty nie potrafisz sobie z tym poradzić.- wtrąciła się El.

Kika: Tak, masz racje. Ale jest jeszcze coś: My jesteśmy zawsze dla każdego. Lecz gdy przychodzi moment, że potrzebujemy pomocy nikogo nie ma…

K: Uwierz mi Kika, ze każdy z Nas ma osobę, której chce coś wyznać, ale boi się jej reakcji.- zabrałem ponownie głos.

Kika: Dlatego staram się nie przywiązywać do kogoś, bo zawsze myślę, ze to ja dostanę po dupie.- oparła głowę o okno.

E: Oj Karolina, Karolina. Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego. Takie jest życie, nie uciekaj przed nim. Łap je i walcz o swoje marzenia.- Elka próbowała wybić te idiotyczne teksty Karoliny z jej durnej głowy.

Kika: Jak mam walczyć o swoje marzenia, skoro wystarczy, ze facet uśmiechnie się do mnie trzy razy. A ja od razu planuje ślub. Jestem beznadziejna.- narzekała.

K: Alkohol Ci szkodzi, bo próbujesz nam wmówić, ze nie potrafisz kochać. Ty po prostu boisz się odrzucenia i braku odwzajemnienia uczuć.- w końcu zebrałem siły, aby jej to powiedzieć.

- Można kogoś kochać mimo, ze ten ktoś ma Cię w dupie?- dołączył jak do tej pory śpiący Damian.

Kika: Można. Bo kocha się za nic. Z tym, ze jest to całkowicie bezcelowe i kurewsko boli.- odpowiedziała mu Kika.

D: Nawet nie wiesz jak.

Kika: Jeszcze byś się zdziwił.

D: To jest chore.

E: Co?- zapytała siedząca w środku El.

D: Szukasz kogoś, a gdy Go widzisz, udajesz, ze Go nie widzisz.

Kika: Kochasz Go, a gdy Cię spotka, udajesz, że Go nie kochasz.- wtrąciła się Karola.

D: Zginę przez Nią, ale nim zginę, krzyknę, że ginę przypadkiem.- dopiero teraz zdałem sobie sprawę, ze ta dwójka cytowała wiersz Szukam Cię.

Pod hotelem pomogłem Eleonor zaprowadzić Karolinę do ich pokoju. Damian poradził sobie sam i po chwili spał już smacznie w swoim łóżku.

K: Możesz się iść wykąpać. Położę ją.- powiedziałem do El gdy przekroczyliśmy próg ich pokoju.

E: Jesteś pewien, ze sobie poradzisz?

K: Tak, leć..- uśmiechnąłem się do niej.

E: Za chwile jestem z powrotem.

W miedzy czasie gdy El była pod prysznicem ja położyłem Karolę na jej łóżku.

Kika: Chce z Tobą zostać na zawsze.- wybełkotała.

K: Nie ma mowy.- odpowiedziałem.

Kika: Dlaczego?

K: Jesteś pijana.- odrzekłem.

Kika: Na trzeźwo powiem to samo.

K: Dlatego pogadamy jak wytrzeźwiejesz. Spij dobrze, małą.- ucałowałem jej policzek.

Kika: Kami?

K: Hmm..

Kika: Możesz napisać ode mnie do Zayna i Nialla, ze to Malik zajmie się Bogdanem.

K: Dobrze, zaraz to zrobię.- wziąłem jej telefon i wystukałem dwie krótkie wiadomości.

Do Zayn J

Zayn, proszę Cię w imieniu Karoliny o pomoc w opiece nad Bogdanem do naszego powrotu. Kamil.

Wysłane, teraz zostaje jeszcze Irlandczyk

Do Nialler J

Karolina prosiła, abym przekazał Ci, ze Bodziem zajmie się Zayn. Kamil.

Odkładałem telefon gdy dostałem smsa od Zayna.

Nie ma sprawy. Zaproponowaliśmy to już Michałowi. Wstępnie się zgodził, ale czekaliśmy jeszcze na wiadomość od Ciebie. Bogdan będzie bezpieczny i czeka na Ciebie u mnie i Perrie. Baw się dobrze. Zayn.

Po zamknięciu wiadomości zadzwonił Niall. Spanikowałem i razem z telefonem wyszedłem z pokoju. Nie chciałem aby dziewczyna się obudziła.

K: Hallo?- wyszeptałem.

N: Karolina?

K: Kamil?

N: Dlaczego masz jej telefon?- zapytał.

K: Długa historia. Opwiem Ci innym razem, bo jestem zmęczony. Za dużo wrażeń.

N: Daj mi Karolinę. Muszę z Nią porozmawiać.

K: Kika już śpi.

N: Kamil nie ściemniaj. Daj mi ja!- chyba był wściekły lub rozgoryczony.

K: Naprawdę już śpi, Niall.

N: Dlaczego ona nie chce ze mną rozmawiać? Co ja jej takiego zrobiłem?- zaczął się wypytywać.

K: Nie wiem, Niall, ale cisza to najgłośniejszy krzyk dziewczyny. Powinieneś wiedzieć, ze bardzo ją zraniłeś, kiedy zaczęła Cię ignorować.

N: Tylko ja nie wiem co jej zrobiłem? Powiedz mi jeśli coś wiesz?

K: Nie wiem. Nic nam nie mówiła. Wydaje mi się, ze wie tylko El, ale z niej też nie można nic wyciągnąć. Chciałbym pomóc ale nie potrafię.

N: No trudno. Będę próbował to wytłumaczyć z Karolą jak wróci. Szkoda tylko, ze nie ma tyle odwagi, aby powiedzieć mi prosto w twarz co takiego jej zrobiłem. No i że nie ufa mi już tak jak kiedyś skoro poprosiła Zayna o opiekę nad psem.

K: Tak sobie nie wmawiaj. Wiesz jaka ona jest. Jest jak chorągiewka na wietrze. Nie zamartwiaj się. Ułoży się wszystko.- próbowałem wesprzeć przyjaciela.

N: No cóż. Dobra. Trzymajcie się tam i nie przeszkadzam. Pozdrów wszystkich.

Po rozmowie z Niallem poszedłem do siebie. Jutro jedziemy do Newcastle a ja jestem zmęczony. Cholernie zmęczony.

Lokalizacja: 26 kwiecień 2015, Liverpool, UK

 Tak, tak, tak. Wiem, kac morderca nie ma serca, ale czy to misi aż tak bolec. Nasza jazda z Liverpoolu do Newcastle trwała trzy i poł godziny. Myślałam, ze umrę. I jeszcze te komentarze El i jej podśmiechiwanie. Wszyscy maja totalny ubaw ze mnie a ja... umieram!

Lokalizacja: 26 kwiecień 2015, Londyn, UK

POV Niall

Siedziałem w kuchni gdy wpadł do niej z zakupami.

N: Cześć!- przywitałem się z przyjacielem.

W: Ja robiłem zakupy wiec ty rozpakowujesz.- uśmiechnął się gdy to mówił.

N: Niech Ci będzie.- zabrałem się od razu do pracy. Willie zostawił mnie w kuchni a sam udał się do pokoju.

Prawie kończyłem gdy na dnie kosza zobaczyłem dzisiejsza prasę. Dlaczego Willie kupił ten brukowiec?- zastanawiałem się.

Już miałem wychodzić gdy gazeta która kupił spadla na ziemie i otworzyła się na stronie na której był artkuł o Dream i dość dziwne zdjęcie.

Kolejny romans czy to już miłość?- brzmiał tytuł artykułu.

Nie wytrzymałem i zacząłem czytać.

Kim tak naprawdę jest wokalistka Dream? Od początku ich kariery wokalistka zespołu widywana jest w towarzystwie przystojnych mężczyzn. Podejrzewano ja o romans z Garym B.(27lat), którego oboje się wyparli oraz bliska relacja z jednym członkiem One Direction Niallem Horanem (21lat). Teraz jednak wyszło na jaw, ze Kika (21lat) która jest w trasie po UK nie próżnuje i nawet chyba znalazła już miłość swojego życia. Cześć zespołu widziana była wczoraj wieczorem w jednym z klubów w Liverpoorze. Ekipa świetnie się bawiła, a Kika nawet flirtowała z nieznanym mężczyzną. Czy ta młoda wokalistka w końcu spotkała miłość swojego życia? Czy ten związek przetrwa a może to był tylko niewinny i nic znaczący flirt zakończony namiętnym pocałunkiem. Kto wie?

Gdy to przeczytałem bylem w szoku. Nie poznaje Karoliny. Jeszcze piec dni temu była inna osoba. Mila, uśmiechnięta, rozmowna choć z problemami. Nie oceniałem jej przez pryzmat tego co przeszła choć domyślam się ze jej życie nie było nigdy usłane różami. Trochę opowiadała o sobie, wiem o jej ojcu, o bezsensownej relacji z Calcumem i o niejakim Igorze który zabawił się jej uczuciami. Nawet pomagałem jej gdy Max wyrzucił ja z mieszkania. A teraz jest zupełnie inna, ma na wszystko wyrąbane i co najważniejsze przestała ze mną rozmawiać. Nie odbiera telefonów a podobno jesteśmy a może byliśmy przyjaciółmi. Sam nie wiem. Za nią nie nadążę. Może Melissa ma racje mówiąc ze Karolina zmieniła się po tym jak została gwiazda. Inaczej traktuje ludzi bo wie ze wszystko jej wolno. Może naprawdę odbiła jej palma. Nie chce tak myśleć ale może... nie. Na pewno nie. Porozmawiam z nią jak wróci.

Lokalizacja: 26 kwiecień 2015, Newcastle, UK

POV Kika

Gdy dotarliśmy do hotelu była godzina 12. W lobby czekał już na mnie Gaz. Gdy go tylko zobaczyłam wpadłam mu w ramiona.

G: Wow! Czym zawdzięczam sobie takie przywitanie.

Kika: Tęskniłam.- wtuliłam się w niego.

G: Ja tez ale nie tak bardzo żeby cię udusić. Nie mogę oddychać mała.- próbował rozluźnić uścisk.

Po chwili odpuściłam Gaz przywitał się z chłopakami i poznał El. Zaprosił nas wszystkich na lunch, ale wyszło tak ze na lunch poszliśmy w czwórkę: ja, Gaz, El i Maciek.

***

Siedzieliśmy na tarasie w jednej z najlepszych jak to powiedział Gaz restauracji w Newcastle.

G: O której macie koncert?- zapytał w przerwie miedzy obiadem a podwieczorkiem.

Kika: O 16. Dlaczego pytasz?

G: Zabieram was na niezapomniana imprezę z ekipa Geordie Shore.

Kika: Co?- byłam zdziwiona.

G: Dobrze słyszysz. Moja rodzinka nie może się doczekać kiedy was pozna.

Kika: Wow!- oparłam się o krzesło.

E: Wow będzie jak, znowu się nie najebiesz tak jak wczoraj.- powiedziała El.

G: Co zrobiłaś?

M: Nawaliła się a Kamil musiał ja odholować az do lóżka.

G: No to dziś będziesz latać.

Kika: Dzis pasuje i zachowuje się kulturalnie. Przecież poznam ekipę.

E: Ta jasne. Tylko błagam cię nie całuj się z byle jakim facetem.- prosiła El.

G: Dokładnie i z żadnym z ekipy.

Kika: Obiecuje.

G: Aaa i tak poza tym masz zjebany gust.

Kika: Co? Dlaczego?

G: Widział dziś w gazecie ta twoja wczorajsza zdobycz. Sorry ale nawet ja kijem bym go nie dotknął.

Kika: Ogarnijcie się. Byłam pijana.- zaczęłam się tłumaczyć.

E: Dlatego dziś nie pozwolę ci pic.

G: Właśnie. Będziemy cię pilnować.

To było niezapomniane przed i popołudnie. Gaz pokazywał nam miasto i dużo opowiadał o ekipie. Nie mogę się doczekać kiedy ich poznam. Gary jest świetnym przewodnikiem. Chociaż nie wiem czy wizyta w wesołym miasteczku była zaplanowana.

***

Punktualnie o 16 byliśmy już na scenie w centrum handlowym. Na nasz koncert przyszedł oprócz Gaza, Scott, Aaron, Kyle i Nathan. Z dziewczynami mamy spotkać się już w klubie. Patrząc na chłopaków z ekipy którzy szaleli pod scena postanowiłam do nich dołączyć. Nie wiem nawet kiedy wpadłam na pomysł aby zejść do ludzi. Przedzierałam się w towarzystwie ochroniarzy w tłumie krzyczących fanów. To było nieziemskie. Ich bliskość była tak wyczuwalna. Przeciskanie się, szarpanie mnie za ubrania spowodowały ze przewróciłam się. Nie marudziłam. Wstałam, otrzepałam spodnie i ruszyłam dalej śpiewając kolejna zwrotkę piosenki.

Po chwili obok mnie był Kamil z gitara. Po półtorej godzinie ruszyliśmy do fanów. Podpisywanie płyt, autografy, zdjęcia i ścianka. O 19 wróciliśmy do hotelu i prosto do łazienki. El malowała się i układała włosy gdy ja byłam pod prysznicem.

POV El

Karolina była w łazience gdy zadzwonił do mnie telefon. Na wyświetlaczu pojawił się numer Louisa. Nie widziałam czy odebrać telefon czy po prostu odrzucić polaczenie. Zadecydowałam ze zaryzykuje.

El: Tak słucham?

Lou: Hej, tu Louis. Możemy porozmawiać?

E: Lou rozmawiamy. Cos się stało?

Lou: Tak. Wiem. Możesz rozmawiać?

E: Mów.- poganiałam mojego byłego chłopaka.

Lou: Ale jesteś sama?

E: Jezu, Louis nie mam czasu..

Lou: Po prostu powiedz czy jest tam Karolina.- mówił poważnie.

E: Nie. Jest pod prysznicem.

Lou: Dobra, El. Ufam Tobie. Byliśmy ze sobą prawie cztery lata i nie zawiodłaś mnie ani razu i mam nadzieje ze nasza rozmowa zostanie pomiędzy nami.

E: Lou nie mydl mi oczu tylko proszę o konkrety.

Lou: Nie mów Karolinie ale Niall się o nią martwi. Wydarzenia z wczoraj spowodowały ze się wykurzył i jeszcze Kika z nim nie rozmawia.

E: Jakie wydarzenia? Chodzi ci o to, ze Zayn zajmuje się Bogdanem. Boże chłopcy. To nie tak. Karola nie chciała ponownie prosić o pomoc Ni, bo bala się ze zostanie to złe zrozumiane. A Zayn był pod ręką. Miał kontakt z Michałem i Bogdanem wiec to jasne ze Bodzio zostanie u niego.

Lou: Nie chodzi mi o to.

E: A o co?

Lou: W prasie jest mnóstwo zdjęć z wczorajszej imprezy.

E: A o to. Powiedz Horanowi ze nie ma się martwic. Kika za dużo wypiła i nie panowała nad sobą. Sam wiesz jak to jest na imprezie.- troszkę przygadałam Tomilsonowi.

Lou: Czyli to nie jest jej nowy chłopak tylko nieznaczący epizod.

E: Dokładnie. Pięknie to nazwałeś nieznaczący epizod. Co jak co, ale Lou o epizodach ty wiesz najwięcej.

Lou: Proszę Cię. To nie jest rozmowa o nas.

E: Tak masz racje. Nas już nie ma wiec powiedz Horanowi ze ma się w końcu wziąć w garść i zastanowić się kto jest dla niego ważny. Mel czy Kika, a nie obydwom mydlić oczy. Cześć!

Po rozmowie z Louisem z łazienki wyszła Karolina.

Kika: Kto dzwonił?

E: Nikt.

Kika: Nikt a jesteś wściekła?

E: Ponownie ktoś z sieci. Co chwile próbują mi wcisnąć jakaś ofertę.

Kika: Znam to..- uśmiechnęła się gdy ja kłamałam

E: Wiesz co, może lepiej zacznijmy się ubierać bo chłopacy się wściekną gdy się spóźnimy.

Kika: Masz racje.

Gdy zeszliśmy na dół, aby poczekać na chłopaków okazało się, ze to Oni czekają na Nas.

G: Karol, dlaczego masz wyłączony telefon? Dodzwonić się do Ciebie nie można.- powiedział do mojej koleżanki.

Kika: Hmmm.. Jak to powiedzieć. Mam zaległe sprawy i wyłączyłam telefon, bo nie mam odwagi powiedzieć im: “Tak, jestem słaba”

G: To dlaczego, udajesz, ze jesteś taka silna, a tak naprawdę nie umiesz sobie z niczym poradzić i wszystko doprowadza Cię do płaczu. W kółko oszukujesz wszystkich, a w szególności siebie sama.- mówił do niej.

Kika: Bo nie ma niczego bardziej przygnębiającego dla człowieka niż przywyknąć do bycia niekochanym, wziąć to za stan naturalny, oczywisty, za regułę, potwierdzaną czasem wyjątkami.- nie wiem dlaczego Karolina tak mówi, jest piękna, miła i kochana. Każdy chłopak chciałby mieć taką dziewczynę.

POV Karolina

Chce się dziś dobrze bawić, chcę mieć zapierdol żeby nie myśleć o nim. Wlaśnie wchodzimy do klubu, do którego zabrał nas Gaz. W środku zajęliśmy najlepszą loże na piętrze. Możemy z góry obserwować tańczących ludzi. Na miejscu byli już wszyscy, przynajmniej tak mi się wydawało.

G: To jest Kika, Kamil, Damian, Dawid i Maciek z Dream i El przyjaciółka Karoliny.- przedstawiał nas Gary.

- A to Scott, Nathan, Aaron, Kyle, Charlotta, Holly, Marnie i Chloe. Będą jeszcze James i Vicky, tylko trochę się spóźnia.

Po godzinie wspólnej imprezy, rozmów i śmiechów byliśmy trochę wstawieni. Najlepszy kontakt złapałam z Charlottą, El z Holly i Marnie, a chłopacy jak to chłopacy. Im dużo do szczęścia nie potrzeba.

Ch: Chodź!- złapała mnie za rękę Charlotta i zaprowadziła na balkon gdzie mogliśmy obserwować ludzi na dole.

- Pij tylko nie połykaj!- podała mi piwo po czym kontynuowała:

- Na trzy cztery plujemy w ludzi na dole. Trzy, dwa, jeden.- obie wypluliśmy zawartość naszych ust.

Kika: To było dobre.- uśmiechnęłam się.

Ch: Tak imprezuje Geordie Shore. Żadnych uczuć.

Kika: Żadnych uczuć?- zapytałam.

Ch: Tak. Żadnych uczuć, od teraz tak masz żyć- pokiwałam głową.

Kika: A jeśli mi się nie uda?- zapytałam.

Ch: Potrzebujesz tylko wytrwałości. Reszta spełni się sama.- przytuliła mnie.

- Wiesz, jesteś śliczna, dobrze mi się z Tobą rozmawia, no i masz wielu przyjaciół.- zachwalała mnie.

Kika: Tylko Ty mnie tak postrzegasz, ja widzę siebie zupełnie inaczej.

Ch: Skoro Gaz zainteresował się Tobą znaczy, ze masz cos w sobie niespotykanego. Wiem coś o tym.

Kika: Tak, wiem. Byliście parą.- uśmiechnęłam się.

Ch: Nie byliśmy. Przyjaźniliśmy się chociaż to była dziwna relacja. Nigdy nie próbuj połączyć tych dwóch rzeczy w jedność. Przyjaciel nigdy nie będzie dobrym chłopakiem, a chłopak przyjacielem.

Gdy Charlotte mówiła o tym, mi zrobiło się przykro. Nienawidzę momentu gdy nagle robi mi się panicznie przykro bez powodu.

Ch: Coś nie tak?- zapytała zdziwiona.

Kik: Nie, wszystko okej.- moje oczy zrobiły się szklane.

Ch: Ej, dlaczego płaczesz?- przytuliła mnie.

Kika: Czemu Go nie ma kiedy Go potrzebuje?- przytuliłam się do niej jeszcze bardziej.

Ch: Bo facetów zawsze nie ma kiedy ich potrzebujemy. Są tylko wtedy gdy Oni nas potrzebują. To skurwysyńscy egoiści.- próbowała mnie pocieszyć.

Kika: Masz niby rację, ale wystarczy tylko kilka dni, by się mocno do kogoś przyzwyczaić. Wystarczy tylko kilka czułych gestów, by mieć pewność, ze się naprawdę kocha. Wystarczy też jeden głupi błąd, by skrzywdzić człowieka na całe życie.

Ch: Oj, Karola. Jesteś wrażliwa, a może i nadwrażliwym człowiekiem. Oczywiście tym z cienką skórą żyje się trudniej, bo świat ich bardziej boli, ale z przeszłością należy się rozstać nie dlatego, że była zła, lecz dlatego, że jest martwa. Spójrz na mnie i Gaza. Kochałam go, chyba do dziś cos czuje do niego, ale nie narzucam się. Zapomniałam co nas łączyło, nie wracam do tego i żyje. Spójrz.- okręciła się.

- Mam się świetnie.

Ni rozmawialiśmy już więcej na ten temat. Wróciliśmy do reszty, która była bardziej pijana niż ją zostawiliśmy wcześniej. Wypiłam kilka shotów, zatańczyłam z każdym chłopakiem z ekipy. Po prostu świetnie się bawiłam.

H: Tańczyłaś z moim Kyle!- powiedziała pijana Holly.

Kika: Tak, ale my…- nie dała mi dokończyć.

H: Nie mam Ci tego za złe.- uśmiechnęła się.

- A wiesz dlaczego?

Kika: Dlaczego?

H: Bo najpiękniejszym prezentem, który możemy dostać jest człowiek, który jest. Który daje swoją obecność. Który odbiera telefon. Który dotrzymuje słowa. Każda miłość zaczyna się od obecności i do obecności się sprowadza.- mówiła uśmiechnięta.

Zdałam sobie sprawę, ze Holly może niepodświadomie, ale nawiązała do mojej sytuacji z Niallem.

Kika: Odbieranie telefonów? Ludziom nie warto się narzucać, gdy ktoś ma Cię głęboko, miej go jeszcze głębiej- próbowałam bronić się chyba sama przed sobą.

H: Niby tak, ale zgodzisz się ze mną, ze nienawidzisz milczenia, nie odzywania się do siebie, nie pisania. To jest gorsze niż zakończenie znajomości.

Kika: Z tym tak.

H: No właśnie, dlatego nie ważne jak bardzo Cię ktoś drażni, dla Niego mogłabyś zostać z nim na zawsze.

S: Pijemyyy!- krzyknął Scott, a ja w myślach dziękowałam mu, ze przerwał ta niezręczną rozmowę. Obiecałam sobie, ze nie będę myśleć o Niallu, a tymczasem cały czas jest w moich myślach.

Po kolejnej godzinie miałam już kompletnie dość. Zaczęłam tańczyć i krzyczeć na stole, ze trzeba być chamem, aby zobaczyli Cię wszyscy, bo gdy jesteśmy tylko mili pozna nas garstka! Wprawdzie nie miałam siły się ruszać, ale nie spałam jak Charlotte, Holly i Marnie.

A: My będziemy się już żegnać.- powiedział Aaron stojąc obok Kyle.

G: Dlaczego?- zapytał Gaz gdy był oparty o mnie.

A: Weźmiemy taksówkę i zawieziemy dziewczyny.- wskazał na trójkę śpiących królewiąt.

G: No dobra.- Gary zaczął żegnać się z chłopakami.

Kika: Pamiętajcie, ze chce widzieć Was jutro o 10 w Leeds.

K: Nie wiem czy one dadzą radę.- wskazał na dziewczyny.

Kika: To tylko dwie godziny stad/- mówiłam.

A: Zrobimy co się da. Miło było Cię poznać.- przytulił mnie na pożegnanie.

K: Właśnie. Trzeba to jeszcze powtórzyć.- dodał Kyle.

Nie zegnałam się z dziewczynami, nie miały na nic siły.

M: My też będziemy się zbierać.- powiedział po chwili ciszy Maciek.

Kika: My? Kto?

M: Damian, Dawid, Kamil i ja.

G: Macie jak wrócić?- zapytał Gaz.

J: Nie martwcie się. Podwieziemy ich.- powiedział James pokazując na siebie i Vicky.

G: No dobra, to widzimy się jutro o 7:30 pod hotelem. Wynająłem tourbusa, którym pojedziemy do Leeds.

Kika: My z El jedziemy samochodem.

V: Nie!- zaprotestowała dziewczyna.

J: Właśnie, jedziesz z Nami.

Kika: A samochód?

G: Dotransportujemy Go na miejsce.

Kika: Skoro tak mówisz.- uśmiechnęłam się.

Wszyscy poszli, zostaliśmy tylko my z Garym i Scott z El, którzy zginęli gdzieś na parkiecie. Szaleliśmy jeszcze chwile, krótką bądź długą. Nie pamiętam. Film mi się urwał…

Lokalizacja: 27 kwiecień 2015, Newcastle, UK

- Witamy, witamy!- krzyczeli wszyscy gdy pojawiłam się koło tourbusa.

Kika: Mówcie szeptem.

J: Az tak?- zapytał się James

Kika: Az tak.

G: To co? Jedziemy?

M: Jedziemy.- powiedział uradowany Maciek.

Po chwili wyjechaliśmy pełni optymizmu. Bus wynajęty przez Garego był zajebisty. Zdecydowanie Dom na kolkach.

- Jak tam?- zapytał Scott który przysiadł się do mnie.

Kika: Dobrze, dlaczego pytasz?

S: Myślałem ze będziesz się bardziej przejmować tym wszystkim A ty jesteś wyluzowana i nie przejmujesz się głupimi komentarzami. To się chwali.

Kika: O czym ty mówisz Scott. Chyba jeszcze masz w sobie procenty.

S: Ha ha ha! Nie mam. Mowie o dzisiejszej prasie.

Kika: Jakiej znowu prasie. Aa dobra. Wiem, chodzi Ci o ten romans który pojawił się po imprezie w Liverpoorze.

S: Niee. Mowie o wczorajszej imprezie.

Kika: To nie widziałam.

S: Może i lepiej.- po chwili zagadywał mnie opowieściami z życia w domu ekipy. O wszystkich kłótniach, romansach i imprezach. Scott jest fajnym i strasznie powalonym facetem. Rożni się trochę od Gaza. Jego podejście do życia jest bardziej olewające. Może dlatego ze nie ma stałej dziewczyny. Ale jest sympatyczny. Przynajmniej takiego zgrywa.

Lokalizacja: 27 kwiecień 2015, Leeds, UK

Po dwu godzinnej jeździe podjechaliśmy prosto do galerii handlowej w której rozstawiał się avon. Dziewczyny z ekipy wraz z El wybrały się na godzinny maraton po sklepach. Jams, Nathan, Kyle pomagali rozstawić sprzęt chłopakom z Dream. Scott podrywał jakaś dziewczynę, Gaz rod godziny wisi na telefonie. Usiadłam sobie przy fontannie i zaczęłam obserwować wszystko dookoła. Strasznie mi sie nudziło. Mogłam jednak iść z dziewczynami na zakupy. Z nudów zalogowałam się na tt gdzie przybyło mi mnóstwo nowych obserwujących, podobnie było na instagramie i facebooku.  Jedna z fanek wysłała mi prywatna wiadomość z linkiem do jakiegoś artykułu. I to pytanie: Czy to prawda? Nie wiedziałam o co chodzi więc żeby odpowiedzieć musiałabym przeczytać ten artykuł. Po chwili próbowałam zaznajomić się z lektura.

Czy to początek końca Dream?- brzmiał tytuł.

Nowi podopieczni Simona Cowella i wytworni Syco nie są tak nieskazitelni jak ich starsi koledzy z One Direction. W kulturach mówi się ze ten młody zespól który wydal dopiero swoja pierwsza płytę nie podoba wyznaczonym cela. One Direction to żyła złota, wprawdzie odejście Zayna, ekscesy Louisa i plotki o odejściu z zespołu Harrego nie równają się z tym co robi pięcioosobowa grupka Dream. Może Simon nie do końca przemyślał swoja współprace z tym zespołem. Klawiszowiec Damian nie potrafi zbudować normalnej relacji z dziewczyna, perkusista Maciej źle znosi rozstanie z dziewczyna, basista Dawid podrywa fanki, a wokalistka Kika, która zmagała się z depresja, nałogiem narkotykowym, papierosowym, samookaleczaniami, ponownie wróciła do spożywania alkoholu. Obecnie Dream jest w trasie promującą album i kampanie Avonu i nie opuściło jeszcze żadnej imprezy. Osoby pracujące z zespołem mówią ze tym dzieciaka nie zależy na koncertowi a bardziej na zabawie. Bycie gwiazda daje możliwość bawienia się w najlepszych klubach ze znanymi osobami. Na tapetę powrócił również temat Garego z Ekipy Newcastle z którym zespół imprezował w najlepszym klubie w Newcastle. Gaz jest podrywaczem ale to chyba nie przeszkadza mu w kontaktach z Kika. Ekipa Geordie Shore i Dream nie zapanowała nad wczorajszym zachowaniem. Może Maciej, Kamil, Dawid i Damian opuścili lokal na własnych nogach to tego nie może powiedzieć ich koleżanka. Może impreza z najbardziej imprezowymi ludźmi to nie za bardzo dobry pomysł. Karolina pokazała się z najgorszej strony

 Oprócz zamiłowania do alkoholu, zaczepiania przypadkowych ludzi, kłótni, tańców na stole i wymiotowania po katach dziewczyna pozwoliła sobie nawet na plucie w fanów. To już przechodzi ludzie pojęcie, manager zespołu nie radzi sobie z piątką rozpieszczonych dzieciaków, wytwórnia skąpi na ochronie, a Simon rozkłada ręce i robi dobra minę do zlej gry. Nawet członkowie 1d maja dość niepokornego supportu, który wiecznie ich kompromituje

 Podobno Louis Tomlinson obraził się na Kike gdy dowiedział się ze wokalistka przyjaźni się z jego była dziewczyna i ze zaprosiła ja w trasę. Podobna sytuacja dot. Nialla Horana który od dłuższego czasu nie odbiera telefonów od wokalistki a w mediach mówi ze nie ma p czym rozmawiać. Dream nie zastąpi 1D i nawet nie pomoże im wypełnić hal koncernowych. Początek końca Dream nadejdzie szybciej niż One Direcrion. Tak bynajmniej mówią ludzie z branży muzycznej. Miało być dobrze a wyszło tak jak zawsze Panie Cowell

Gdy to przeczytałam nie wierzyłam w to co czytam. To było okropne, jak można wymyślić tak niestworzone historie byłam wściekła ale nie na ten głupi artykuł jak na siebie. To moja wina. Nie powinnam dawać media pretekstów do pisania o nas artykułów. Już wiem dlaczego Ron się nie odzywa i chodzi wiecznie wkurwiony.

***

U chłopaków tez było widać presje, wiem ze czytali ten artykuł. Nie możemy się poddać. Musimy udowodnić ludziom ze jesteśmy dobrzy w tym co robimy.

R: Pamiętajcie ze punktualnie o 13 musimy wyjeżdżać, bo czeka nas jeszcze drugi koncert.

M: O której śpiewamy w Southampton?- zapytał Maciek.

R: O 20 i potem zostajemy w hotelu. Dopiero na drugi dzień wracamy do Londynu.

Nie zadawaliśmy durnych pytań ani nie kłóciliśmy się z managerem. Wyprowadzenie Rona z równowagi mogło by się dla nas źle skończyć. Nie szaleliśmy dziś na scenie tak jak było to wczoraj. Skupiliśmy się bardziej na zaprezentowaniu swoich umiejętności. Nie mogliśmy się pomylić bo to świadczyłoby o tym ze tu nie pasujemy. Śpiewaliśmy w podanej kolejności nasze piosenki, nic nie zmienialiśmy. A po koncercie zeszliśmy do fanów. Nawet ścianka poszła nam dość szybko. Gorzej było z pożegnaniem z Ekipa. Jeden dzień a tak bardzo zżyliśmy się z ta banda idiotów. Bede za nimi tęsknic ale wiem ze musze utrzymywać z nimi kontakt. Zaprosiłam ich również do Londynu a z Gazem zdzwonimy się po jego powrocie z Sydney do którego wylatuje jeszcze dzisiaj.

Kika: Nie lubię tego, ze jesteś ode mnie o wiele wyższy.- powiedziałam gdy zaczęłam zegnać się ze Scottem.

S: Zaufaj mi, jest w tym zaleta.- mrugnął do mnie.

Kika: Jaka?- zaczęłam wypytywać.

S: Kiedy Cię przytulam możesz słuchać mojego serca, które bije tylko dla Ciebie.

Kika: Jesteś idiotą!- odepchnęłam Go.

S: Wiem.- zaczął się śmiać.

Do Southampton jechałam z El. Dziewczyna cala drogę przespała a ja bez łamania przepisów postanowiłam zagwieźdź nas bezpiecznie do celu. Słuchając płyty One Direction i rozpływając się pod barwą głosu Horana miałam głupią nadzieję, ze może jeszcze warto pożyć. Samotność mam i bezsenne noce. I szaleństwo posiadam. Jestem taka bogata..
Kika: Pozbieraj się, dziewczyno, do kupy.- powiedziałam sama do siebie.

E: Rozmawiasz sama ze sobą?- zapytała zaspanym głosem Eleonor.

Kika: Ehmmm..- nie wiedziałam co powiedzieć.

E: Strasznie poplątana z Ciebie istotka, wiesz, malutka? Nic dziwnego, ze chwilami sama się w tym wszystkim gubisz.- przeczesała mnie po włosach.

Zasmiałam się, bo udając szczęście, kiedy jest ci smutno, pokazuje jaką jesteś silną osoba.

Lokalizacja: 27 kwiecień 2015, Southampton, UK.

Przed hotelem, w którym mielismy się zatrzymać było mnóstwo osób. Wszyscy krzyczeli nasze imiona i prosili o zdjecia. Nie miałam nic przeciwko, aby podejść do grupy dzieciaków i rozdać im autografy. Chłopacy zaraz gdy przyjechali weszli do hotelu. Już miałam kończyć rozdawać autografy, bo wołał mnie Ron gdy spotkałam chłopaka, który wydał mi się znany.

- Nie poznajesz mnie.- powiedział gdy podpisywałam się dziewczynie obok w notesie.

Kika: Znamy się?- zapytałam.

- Adam z Sydney. Pamiętasz?

Przerwałąm rozdawanie autografów. Spojrzałam na chłopaka i śledziłam jego twarz. Sprawdzałąm jak bardzo się zmienił. To był mój Adam. Adam, którego poznałąm w ośrodku, Adam, który był mi blisko.

R: Musimy już isć.- powiedział Ron, który stanał obok mnie.

Nachyliłam się do ucha Rona i poprosiłam, aby pozwolił Adamowi wejść z Nami do hotela. Po chwile mój bliski przyjaciel szedł obok mnie.

***

Adam towarzyszył nam w trakcie przejazdu na koncert. Na początku dużo rozmawialismy o tym co wydarzyło się w naszym życiu, ale w garderobie nie odezwalismy się do siebie ani słowem. Siedzielismy naprzeciwko siebie, a każda chwila nawet kiedy milczymy jest najpiekniejsza, bo jest z Nim. Uśmiechaliśmy się do siebie.

A: Długo się nie widzielismy?- zaczął.

Kika: Trzy lata.

A: Trzy cholerne lata. Wychodząc z osrodka nawet się nie odezwałąś.

Kika: Przeniosłam się do Sydney.

A: Wiem, słyszałem od chłopaków.

Kika: A co u Ciebie?

A: Jestem przejazdem. Załatwiam sprawy biznesowe.

Kika: Wróciłeś do firmy ojca?

A: Nie miałem wyjscia. Ale u Ciebie dużo się zmieniło.

Kika: Jak widać… Dobrze, ze przyszedłeś dzisiaj.

A: Wiem.- posłał mi ten piekny uśmiech.

Kika: Zostaniesz na koncercie?

A: Zostanę, a potem porywam Cię na…

Kika: Randkę?

A: Jeżeli tak to nazywasz.- posłał mi szczey uśmiech.

***

Nie mogłam się skupić na scenie. Cały czas myslałam o chłopaku, który czekał na mnie w garderobie. Adam przebywał w tym samym ośrodku co ja, miał problemy z narkotykami. Nie jest złym chłopakiem, wpadł w nie przez ojca, handlarza narkotyków. Adam cały czas powtarzał, ze jego ojiec twierdzi, ze jest zerem i do niczego się nie nadaje. Mam nadzieje, ze teraz wszystko się zmieniło. Nie bierze, jest czysty. Cieżko będzie mi ukryć słabość do niego, podobał mi się, zawsze. Gdy trafiłam do ośrodka, bo nie mogłam sobie poradzić z rozstaniem rodziców, tym ze Igor mnie wykorzystał spotkałam Adama. Chłopaka, który przeżył wiele, ale miał siłę, aby stawic temu czoła. Czasami mam zal sama do siebie, ze odrzuciłam jego miłosć. Może teraz byłabym lepszą osoba. Nie cierpiałabym przez Calcuma, nie wpieprzyłabym się w narkotyki przed którymi tak mnie ostrzegał, nie poznałabym Maxa. Nie poznałabym Nialla i nie ukrywała się z tym co chyba do niego czuje. Niall nigdy nie pozwolił mi mysleć o tym, ze mogłoby nas coś połączyć, a ja i tak dałam się ponieść chwilii.

Kika: Kochani! Jest dzis tutaj ze mna osoba, za która tęskniłam. Która jest mi bardzo bliska, gdy byliśmy razem nikt nie miał wystarczajaco siły, aby nas zniszczyć. Adam, wiem, ze słyszysz. Pamietasz?- zaczełam śpiewać.
https://www.youtube.com/watch?v=CchKHqitTYk

Kika: Daddy doesn't think that you'll be good enough for me

Mama says be careful 'cause he'll break your heart in three

They don't walk in my shoes

They ain't been kissed by you

My sister says she doesn't like the way you wear your hair

But I know that she's jealous so why would I even care?

I have to lie about

How good you make me feel

So oh

Tell me, tell me you won't break my heart

You won't tear my world apart

That you'll be there when I need

'Cause I wanna tell them

They just don't know you

They just don't know you

They just don't know you

They don't know you like I do

They just don't know you (They don't know)

They just don't know you (They don't know)

They just don't know you, like I do

Talk is cheap and rumors spread but they go with the wind

It's not about she said he said 'cause I know where it ends

I know the real truth

And the real truth is you

It's funny 'cause at times it feels like us against the world

They treat you like a criminal but I'll still be your girl

I'd rather die with you

Walk the line if you asked me too

So oh

Tell me, tell me you won't break my heart

You won't tear my world apart

That you'll be there when I need

'Cause I wanna tell them

They just don't know you

They just don't know you (they just don't know)

They just don't know you

They don't know you like I do

They just don't know you (They don't know)

They just don't know you (They don't know)

They just don't know you, like I do

La la la like I do

They just don't know you

You don't know about our love

You choose what you see

'Cause if you felt the way we love

You'd just let it be

You don't know about the times

When it's just him and me (Yeah me)

'Cause if you felt the way we love

You'd just let it be

Ooooooooooooooouuuuuuuuuooooo

Tell me, tell me you won't break my heart (you won't break my heart)

You won't tear my world apart (you won't break my heart)

That you'll be there when I need (I need)

'Cause I wanna tell them

They just don't know you (they just don't know)

They just don't know you (they just don't know)

They just don't know you (no)

They don't know you like I do

They just don't know you (They don't know)

They just don't know you (They don't know)

They just don't know you, like I do- włożyłam w ten tekst jak najwięcej serca, bo był o Nas. Napisaliśmy Go razem gdy ukrywaliśmy się przed lekarzami, którzy chcieli Nas rozdzielić gdy jego tata twierdził, ze jestem niezrównoważona psychicznie, a mama i Ania, Go nie tolerowały.

POV Adam

Karolina spiewała naszą piosenkę, dobrze wiedziałem, ze to zrobi, ze umiesci ja na swojej płycie, ze zaśpiewa ja dzisiaj. Skłamałem mówiac jej, ze przyjechałem robić interesy. Przyjechałem ja odzyskać i wywieźdź jak najdalej od tego całego bagna. Mam nadzieje, ze tu będę bezpieczny. Chce, żeby była moja. Tak jak kiedys. Nie wytrzymałem, ominąłem ochroniarzy i wbiegłem na scenę. Pocałowałem ja, po długim czasie poczułem jej usta na swoich.

A: Wróc do mnie. Wróc, a obiecam Ci, ze będzie jak kiedyś. Nie wypuszczę Cię z rąk.- mowiłem wprost w jej oczy.

Pieprze to, ze patrzy na Nas mnóstwo osób. Pragne jej od momentu kiedy ja ponownie zobaczyłem w towarzystwie jakiegoś kolesia z One Direction. Była taka piekna, miała ten uśmiech, który potrafił wywrócić mój swiat do góry nogami.

POV Karolina

A: Powiedz coś?- poprosił Adam.

Nie wiedziałam co powiedzieć. Byłam zaskoczona. To co było miedzy mna a Adamem może wrócić. Mogę stac się lepszym człowiekiem, mogę zapomnieć o wymaigowanej miłości do Nialla, która nigdy nie będzie rzeczywistością. Mogę stanać na nogi. Tylko pytanie czy tego chce?

A: Jeśli nie to zejdę stąd i niegdy mnie już nie zobaczysz..- widziałam rozkojarzenie na twarzach chłopaków, El rzucała spojrzenie WTF?, a widownia miała otwrte usta. Każdy czekał na moją odpowiedź. Nie wiedziałam co powiedzieć, dlatego pocałowałam Go ponownie.

***

To dzieje się tak szybko, to jest takie piekne i chore. Poprosiłam Rona o wolny wieczór. Zgodził się, ale nie mam ponownie wpasć w kłopoty. Spacerujemy teraz ulicami Southampton, obejmując się i nie patrząc na paparazzi, którzy Nam towarzyszą.

- Kika, Kika! Czy to jest Twój nowy chłopak?- wrzeszczał jeden z dziennikarzy.

Kika: Nie będę komentować swojego życia prywatnego.- powiedziałam idąc dalej.

- Jesteś chłopakiem Kiki?- zapytał Adama.

A: Zapamietaj to. Nikt nigdy nie liczył się dla mnie tak jak Ona. Jest powodem dla którego mam ochotę wstać rano, bo wiem, ze gdzieś tam czeka na mnie. Nie opuszczę jej. Obicałem coś sobie, a także jej.- pocałował mnie w czoło.

Czy to była jego deklaracja miłości? Jeśli tak, to chyba znalazłam człowieka, którego będę trzymać blisko serca.

POV Niall

Siedziałem na twitterze gdy w moich trendach pojawił się hashtag #boyfriendKika. Wow! Czego to fani nie wymyślą. Postanowiłem poczytać kilka postów dziewczyn. Byłem w szoku gdy okazało się to prawdą. Karolina ma chłopaka? Co teraz się dzieje? Przecież jeszcze dwa dni temu całowała się z kimś obcym w klubie, wczoraj imprezowała z Garym, a dzis ktoś wyznaje jej miłość na scenie. Czy to kolejna akcja promocyjna zespołu wymyslona przez Rona. Nie podoba mi się to i nie mam zamiaru tego ukrywać!

Lokalizacja: 28 kwiecień 2015 rok, Southampton, UK.

Dziś mieliśmy wrócić do Londynu, aby jutro zagrać ostatni koncert z trasy Avonu. Większość z Nas wróciła do stolicy UK. Ja postanowiłam zostać z Adamem w Southampton i spędzić ze sobą troche czasu. Czułam, ze to jest mój miesic miodowy. Przestałam nawet mysleć o Niallu. Horan już dla mnie nie istnieje, chociaż wiem jedno będę się z nim przyjaźnić, ale nie przeszkadza mi już jego relacja z Melissą. Będę trzymać za nich kciuki. Pasują do siebie i chyba wiedziałam to od samego początku tylko nie potrafiłam pogodzić się z tą sytuacją. Chyba pierwszy raz od dłuższego czasu jestem szczęśliwa. Cieszę się, ze znalazłam w końcu swój własny niepowtarzalny świat, bez żadnych wad.. W postaci Adama.

POV Adam

Spacerowaliśmy z Karoliną ulicami miasta trzymajac się za ręce. Wczoraj spedziliśmy od dłuższego czasu wspólnie wieczór. Dziś ponownie zamierzam mieć ją blisko siebie. Kocham ją, ale nie mówię o tym głośno, bo i tak mam już wystarczająco dużo problemów. Najlepiej nic nie będę planować. Nie przewidywać tysiąca możliwości. Daruje sobie myslenie, o tym co będzie. Bo wiecie co? Od zycia i tak dostaniecie to, czego akurat najmniej się spodziewacie..

Kika: Co Ty na to, abyśmy zjedli w tej restauraci?- wskazała palcem na jedną z restauracji.

A: Dlaczego nie.- usmiechnąłem się i wraz z moja dziewczyną ruszylismy zająć dobry stolik.

Jedliśmy w zupełnej ciszy. Wpatrujac się w siebie tak jakbyśmy zapamietywali każdy szczegół swojego ciała. Było cudownie, długo marzyłem o tej chwili i w końcu mogę żyć tak jak chce. Naszą chwilę przerwał mój telefon. Spojrzałem na wyswietlacz i bez zastanowienia odrzuciłem połączenie.

Kika: Nie odbierasz?- zapytała z pełną buzią brunetka.

A: Wiesz, że nie mówi się z pełną buzią.- zmieniłem temat.

Kika: Ha ha ha!- zaśmiała się ironicznie, po cym mój telefon ponownie zadzwonił. Spojrzałem raz na dziewczynę, a raz na mój telefon.

- Odbierz, bo tak nie da się jeść.- zaczeła marudzić.

A: Dobrze. Zaraz wracam.- ukradłem jej krótkiego całusa i wyszedłem z lokalu.

POV Karolina

Adam zniknął gdzieś na chwilę. Zostałam sama z talerzem pełnego jedzenia. Jestem szczęśliwa wiec nie mam nic przeciwko, ze wyszedł porozmawiać na zewnatrz. Sama chyba bym tak zrobiła. Gdy po pietnastu minutach wrócił, miał dziwny wzrok.

Kika: Kto dzwonił?- zapytałam.

A: Nie ważne.- usiadł i zaczął jesć.

Spojrzałam tylko na niego. Był ziwny.

A: Jedz, bo Ci wystygnie.- nakazał.

Kika: Cos się stało? Jesteś taki dziwny.- zapytałam.

A: Powiedziałem, ze nic. Jedz!- warknał.

Nie prowadziłąm dalej konwersacji. Zaczełam jeść dalej to co pozostało mi na talerzu.

***

Po wyjsciu z restauracji poszliśmy pochodzic troche po sklepach. Adam co chwile się rozgladał, na nic nie miał ochoty. Nie wiem co się dzieje, ale był jakiś inny gdy odebrał tamten telefon.

Kika: Możesz mi w końcu powiedzieć co się dzieje?- stanełam naprzeciwko niego tak aby spojrzeć mu w oczy.

A: Mówiłem mała, ze nic.- zapewniał mnie.

Kika: Mowisz, ze nic, ale cokolwiek powiem, Ty się denerwujesz. Boję się przed Tobą otworzyc.- burknełam tak aby zwrócić jego uwagę na mnie.

A: Nie denerwuj się tak. Wiesz, ze bardzo Cię kocham, mimo wszystko. Mimo tych Twoich wad, ale nie wyciagaj ze mnie rzeczy, które ty sobie gdzieś tam wymaginowałaś. Nic się nie dzieje.- przytulił mnie i namiętnie pocałował.

Uwierzyłam mu, bo bardzo Go kachałam, Yyyy raczej kocham i nie chce być wiecznie z nim skłócona i jednocześnie okropnie kochać, bo oboje jesteśmy zgodni, ale i oboje kaprysni.

***

Wieczorem wymeldowalismy się z hotelu i ruszylismy wynajętym Mini One’m w dwu godzinną podróz do Londynu. Cały czas rozmawialiśmy o wszystkim, o tym co robiliśmy po wyjściu z ośrodka, o czasach spędzonych w ośrodkach i o tym co planujemy zrobić razem, wspólnie. Chce nadrobić z nim każdą minutę, sekundę, w kótej nie bylisy razem.

A: Muszę wyjechać na pewien czas.- te słowa zbiły mnie z tropu.

Kika: Co?- byłam pewna, ze się przesłyszałam, a Adam powie mi za chwilę, „żartowałem”

A: Muszę wyjechać.- spojrzał na mnie prowadząc samochód.

Kika: Zartujesz?! Powiedz, ze tak.- podłamałam się jego słowami. Byliśmy ze sobą zaledwie dzień.

A: Taka praca. Niedługo wrócę, to ostatni wyjazd. Obiecuje!- mówił.

Kika: Kim ja tak naprawdę dla Ciebie jestem? To było jakieś piedolone mamy Cię? Chciałeś się zabawić?

A: Nie mów tak.- zjechał na pobocze.

- Muszę załatwić do końca swoje sprawy. Wrócę!- złapał mnie za dłoń, którą zaraz zabrałam.

Kika: Nie wiem co Ty odpierdalasz, ale nie podoba mi się to.- spojrzałam na niego.

A: Wrócę, a wiesz dlaczego? Bo Cię kocham i nie chce Cię stracić.

Kika: Już kiedyś gdzieś to słyszałam.

A: Wiem, ale nie ode mnie. A ja dotrzymuje słowa.

Kika: Nie mam takiej pewnosci.

A: Masz. Dałem Ci deklaracje. Wrócę jak najszybciej. Zawiozę Cię teraz do Londynu, a zanim się obejrzysz będę spowrotem. Cały Twój!- położył rękę na sercu.

Kocham tego wariata. Nie wytrzymałam. Od razu Go pocałowałam. Był Taki słodki i uroczy.

Kika: Ale pamiętaj! Nie jestem gotowa, żebys odszedł, bo Cie za bardzo, kurwa kocham.

Lokalizacja: 28 kwiecień 2015 rok, Londyn, UK.

Jak Adam powiedział tak zrobił. Zostawił mnie zaraz pod mym domem, pozegnał się soczystym całusem i odjechał. Poczułam pustkę, znowu zostałam sama. Bez nikogo. Do nikogo dzis się nie będę mogła przytulić. Jest 22, a ja nie wiem co ze sobą zrobić. Jest za późno, aby pojechać po Bogdana, jest za późno aby zadzwonić do El. Zabrałam swoje bagaze i ruszyłam na piętro. Gdy winda się zatrzymała, a ja stanełam przed swoimi drzwiami dostałam smsa.

Od Nialler :)

Mogę wpaść pogadać?

Jednoceśnie chcę i nie chcę Go spotkać. Boję się spojrzeć Mu w oczy, ale zastanawiam się co mogłabym w nich zobaczyc. Wyciełam Go już z życia, ale nie z siebie, nie z głowy, nie z mysli.

Do Nialler :)

Dopiero wróciłam do domu. Możemy to przełożyc na jutro?

Szybko dostałam smsa zwrotnego.

Od Nialler :)

Nie zajmę Ci duzo czasu. Proszę!

Wystukałam szybką odpowiedź.

Do Nialler :)

Dobrze, o której będziesz?

Od Nialler :)

Właściwie możesz już otworzyc drzwi ;)

Po przeczytaniu zaraz ruszyłam do drzwi. Niebyłam zdziwiona gdy zaraz w nich zobaczyłam uśmiechniętą twarz Nialla.

Kika: Długo tu jesteś?- zapytałam.

N: Jakiś czas, a właściwie czekam od dwóch godzin.- powiedział przekraczając próg.

Kika: Przepraszam, nie wiedziałam, ze to coś pilnego.- weszłam głebiej mieszkania.

N: Nie przytulisz się?- zapytał gdy dotarliśmy do kuchni.

Kika: Ehmmm.. Wolałabym nie.- powiedziałam, bo chyba tak będzie lepiej.

N: Czyli to prawda?

Kika: Co?- dopytywałam.

N: Ten na dole, to Twój chłopak.- spóścił głowę.

Kika: Adam? Tak. Znamy się już długo.

N: Długo?- zaciekawił się.

Kika: Tak, poznaliśmy się jeszcze w trakcie pobywu w Australii.

N: Wtedy gdy poznałaś Calcuma?

Kika: Adama poznałam wcześniej.

N: Aaaa!

Kika: Zaproponowałabym Ci cos do picia, ale wybacz nie mam nic.- próbowałam utrzymać konwersacje.

N: Nie szkodzi.

Kika: To co Cię sprowadza?

N: Chciałem porozmawić o tym co wydarzyło się na promocji. Wiem dobrze, ze nie wyszłaś tylko dlatego, że miałaś nastepnego dnia koncert.

Kika: To już nie istotne. Było mineło.

N: Ale chciałbym wiedzieć dlaczego wyszłaś?

Kika: Niall nie chce o tym rozmawiać. To nie ma już znaczenia. Powiedzmy, ze byłam młoda i głupia.

N: Teraz jestes starsza?

Kika: Chyba wydarzenia z ostatnich dni spowodowały, ze stałam się dojrzalsza.

N: Adam również?

Kika: A co u Mel?- zmieniłam temat.

N: Odpowiedz.

Kika: Dobrze, ale Ty również odpowiesz. Adam przyczynił się do pewnych zmian w moim życiu.

N: Jakich zmian?

Kika: Ej! Teraz Twoja kolej.- uśmiechnełam się do niego.

N: Obiecuję, ze odpowiem na kazde Twoje pytanie, ale najpierw Ty.

Kika: Dzięki niemu wiem, ze nie warto żyć iluzją, powinniśmy cieszyć się z tego co mamy teraz, już.

N: Fajnie.- burknął.

- A u Mel wszystko okej. Wróciła już do domu.

Kika: Tęsknisz za nia?

N: Nie wiem. Może trochę. Jest dobrą przyjaciółką.

Kika: Przyjaciółką?- zdziwiło mnie to.

N: Tak, wprawdzie nie taką jak Ty, bo Ty zajmujesz dużą cześć w moim sercu. To znaczy, nie zebym Ci teraz cos… No wiesz..- zaczął się gubić.

Kika: Rozumiem. To miłę, ale myslałam, że Ty i Melissa..- nie dokończyłam.

N: Jesteśmy razem. To chciałaś powiedzieć.- kiwnełam tylko głową.

- Wszyscy tak myślą, ale my na razie się tylko przyjaźnimy.

Kika: Na razie?

N: Tak, na razie, ale nic nigdy nie wiadomo.

Kika: Dlaczego na razie? Skoro lubisz ją, spędzasz z nią dużo czasu to dlaczego odkladać coś na potem?

N: Słyszałaś o ludziach, którzy boją się wchodzić w głebsze relacje, bo każde rozstanie generuje głębsze blizny? Mam dosć bycia z kimś kto traktuje mnie tylko jak kartę przetargową do lepszego życia, do życia w swietle reflektorów. Nigdy nie patrzyłem na to, ze muszę być z dziewczyna, która sobie z tym poradzi. Uwielbiam nieśmiałe dziewczyny, czasami pogubione. Chce się nimi opiekować, a nie zastanawiać się czy Ona jest ze mną dlatego, ze mam kase i jestem w 1D, chce, żeby widziałą we mnie przesympatycznego Irlandczyka z poczuciem humoru. Dlatego bezpieczne jest poruszanie się po powierzchni. Głębiej boli bardziej.

Kika: Nie wierzę, Niall Horan boi się sparzyc.

N: A co? Myślałaś, ze tylko Ty się tego boisz. Wiesz co, nigdy Ci tego nie mówiłem, ale wiesz dlaczego na początku nie mogłem się z Tobą dogadać?

Kika: Dlaczego?

N: Za bardzo przypominałaś mi siebie. Dopiero później zrozumiałem, ze tacy ludzie jak my, którzy boją się zangażować powinny trzymać się razem.

Z Niallem zamieniłam jeszcze pare zdań. Głupotą byłoby zaprzeczanie, ze przez ten cały czas gdy Go nie widziałąm nie tęskniłam. Niall ma racje, jesteśmy podobni. Oboje boimy się zaangażować i oddać serce komuś innemu. To był w miarę dobry dzień, a zakończenie i rozmowa z Niallem zapewniła mnie, ze nadal możemy się przyjaźnić. Nie zrezygnuje z niego, ale muszę się pilnować. Skoro Charlotte może przyjaźnić się z Gary po tym co ich łączyło, ja mogę spróbować z Niallem. Jestem co najważniejsze na lepszej pozycji, bo Horan nigdy nie dowie się, ze coś do niego poczułam.

POV Niall

Po tym jak Kika zamkneła już drzi i naszej wspólnej rozmowie i zapewnieniach, ze między nami jest wszystko w porządu, jesteśmy dalej przyjaciółmi i możemy na siebie liczyc zdałem sobie sprawę, ze Karola nie była w moim typie, dopóki przez przypadek nie spojrzałem w jej oczy. Zaproponowałem jej również, że pomogę jej urządzic mieszkanie. To dobry pomysł, bo dzieki temu będziemy mogli poprawic relacje i zbliżyc się ponownie do siebie.

Lokalizacja: 29 kwiecień 2015, Londyn, UK

Dzisiejszy poranek spedzalam na ogarnieciu swojej walizki.. Nie mam mebli a moj dom to jedno wielkie pobojowisko. Wszedzie leza moje ubrania. Chyba czas najwyzszy umeblowac to lokum?! Postanowilam poprosic o pomoc na tt moich fanow.

Help! Potrzebuje pomocy w umwblowaniu mojego lokum!- napisałam. Po chwili posypało sie mnóstwo komentarzy z pomocą. Najsmieszniejsze jest to, że czesc fanow polecala swoje ekipy remontowe. Troszeczke sie posmialam, ale stwierdzilam ze nawet taka chwilę relaksu trzeba przerwac i zajac sie sprzataniem. Po godzinie pucowania mieszkania zadzwonil Niall.

Kika: Nialler, przyjacielu!- krzyknelam uradowana do sluchawki.

N: Az tak cieszysz sie ze dzwonie?

Kika: Az tak nie mam do kogo otworzyc buzi.

N: Uuuuu tak mi przykro.- wybuchnal smiechem.

Kika: Jestes przepelniony sarkazem.

N: Gdziezby znowu. Dzwonie z pomoca.

Kika: Pomoca? Jaka?

N: Zabieram Cie na zakupy jesli Twoj tweet jest aktualny?- zapytal.

Kika: Ktory?

N: Ten ostatni.

Kika: Jest?!

N: To jedziemy urzadzic twoje lokum. Za najpozniej godzine jestem u ciebie.

Kika: Czekam i sie ubieram.

N: To widzimy sie za chwile.

 ***

Niall to bardzo dobru przyjaciel. Zabral mnie na zakupy, pomagal wybierac odpowoednie meble i sluzyl pomoca w noszeniu niektorych paczek do swojego samochodu.

Kika: Co powiesz o tym stole do jadalni?- zapytalam wskazujac na jeden ze stolow.

N: Dobrze ale do niego te krzesla.- wskazal na krzesla stojace nieopodal.
http://where-do-broken-harts-go.blogspot.com/p/mieszkanie-kiki.html

Kika: Myslisz, ze beda pasowac?

N: Oczywiscie i jeszcze te.- wskazal na kolejne.

- Do wysepki.

Kika: Ale tylko dwa.- dodalam.

N: A niby ile?

Kika: Co mam postawic w przedpokoju?- zapytalam gdy chodzilismy w poszukiwaniu reszty mebli.

N: Oprocz wieszaka, szafki na buty i ogromnego lustra to nie wiem.. Chociaz..

Kika: Co?

N: Powiem Ci cos ale nie smiej sie. Zawsze podobaly mi sie przedpokoje ze stolikiem i jednym fotelem.

Kika: Tak mnie tez.

N: No to urzadzmy taki u Ciebie pod oknem.

Kika: Myslisz ze to bedzie pasowac?

N: Zawsze

Wyposazenie dolnej lazienki poszlo ekapresowo, bo oprocz wymiany wanny i zlewu, poszukalismy tylko muszle,lustro i krzeslo na reczniki.

N: Co planujesz zrobic w pokoju pod schodami.

Kika: Chce zeby ten pokoj byl takim pokojem zabaw i zarazem miejscem gdzie ktos moze przenocowac.

N: Tak jak w Grayu?- poruszyl brwiami.

Kika: Nieee, Boze ogladales to beze mnie.- uderzylam Go w ramie.

N: Wiem. Przepraszam. Obiecuje ze obejrze go jeszcze z Toba.

Kika: Juz nie che.- udalam obrazona.

N: Nie badz taka. Zobacz! Proponuje ta zielona kanape.- wskazal na kanape wkoncie.

Kika: I tamten bar.- pokazalam na zielony bar.

N: Chcesz miec bar w pokoju?

Kika: Chce miec wszystko to co najlepsze.- powiedziałam dumnie.

N:No dobra...- usmiechnal sie.

Kika: Chcialabym zbudowac tam jeszcze mala scene do domowych koncetow i wylozyc sciane przy barze w lustra.

N: Z takimi uchwytami do baletu. Bede u ciebie tanczyl.

Kika: Zgoda.- uscisnelismu rece.

N: Wiesz, ze Twoja gorna lazienka jeat najwieksza jaka posiadaja czlonkowie 1D.

Kika: Iiii... Do czego zmierzasz?

N: Urzadzmy ja przestronnie.

Kika: Przestronnie czyli?

N: Ta wanna.-usiadl na ogromnej wannie.

- Te umywalki razem z tym lustrem. Tą krate zeby nie bylo widac pralki i ten prysznic.

Kika: Boze on jest szklany. Nie ma mowy. Wszystko bedzie widac.

N: To chyba dobrze. Zobacz ja usiade tutaj a ty bedziesz sie kapac.- wskazal na wanne.

Kika: Nie ma mocy. Nie wpuszcze cie do lazienki.

N: Ale bierzemy ją?

Kika: Dlaczego ty zawsze musisz postawic na swoim?

N: Jestem Irlandczykiem, zlotko!

Zakupy z Horanem to przyjemnosc a zwlaszcza jesli chodzi o kobieca garderobe.

N: Nie chce sie wtracac ale znajac ciebie masz duzo ubran wiec najlepszym pomyslem beda te przesuwane drzwi.

Kika: Nie chce szafy, chce garderobe.- powiedziałam obużona jego pomysłem.

N: Przeciez o tym mowie. Niech wyglada to jak szafa, ale tak naprawde beda to drzwi.

Kika: Tajemne przejscie?- zapytalam.

N: Dokladnie. Popatrz- stanal za mna kladac swoje dlonie na moich ramionach.

- Otwierasz drzwi od szafy i wchodzisz do srodka. Na srodku stoi sofa a dookola mnostwo wieszakow z ubraniami.

Kik: Boze Niall miekkna mi kolana.- powiedzialam rozmrzona.

N: Wiem ze tak na Ciebie dzialam.- wyszeptal mi do ucha. Momentalnie sie odsunelam i odwrocilam sie do niego.

Kika: Jestes idiota.- wlozyl rece do kieszeni i ponownie sie nachylil.

N: Ale nie zaprzeczasz..

Kika: Nawet jesli to mam chlopaka.

N: Tak, tak.. Adam- mowil jak opetany.

Kika: Nie marudz.. Idziemy dalej.

N: Czas umeblowac sypialnie.

Wybor szafek nocnych poszedl nawet dosć szybko. Gorzej bylo z wyborem lozka i materaca.

N: Ten jest za twardy.- powiedzial Niall gdy lezelismy na jednym z lozek.

Kika: Ale podoba mi sie ta rama. Jest taka minimaliatyczna. Taka w moim guscie.- mowilam.

- Nie chce zeby moja sypialania byla przebogata. Ma byc normalna sypialnia mlodej kobiety.

N: Okej, ale ten materac wchodzi mi w dupe!- krzyknal.

- Przepraszam Panstwa ale nie jestescie panstwo sami.- zwrocila nam uwage sprzedawczyni.

Kika: Przepraszam za kolege- powiedzialam podnoszac sie.

N: Ja za nic nie przepraszam. Mowiłem prawde- odwrocil sie na bok Ni.

Nie wytrzymalam i zepchalam go z lozka. Po chwili lezal na ziemii.

N: Ałł! Za co to?- zapytal.

Kika: Za chec i milośc do Irlandii- usmiechenlam sie.

N: Wybierz materac na ktorym sie wyspie.- marudzil gdy ogladalismy kolejne materace.

Kika: Slucham?

N: Przeciez wiesz, ze nie zasniesz beze mnie a ja nie mam ochoty marudzic caly poranek ze mnie plecy bola.

Kika: Skad ta pewnosc ze bedziesz nocowac w moim domu i w moim lozku.

N: Dośc czesto ladujemy razem w jednym lozku wiec skad niby pewnosc ze to sie juz nie powtorzy?- podniósł brew do góry.

Kika: Teraz jest inaczej...- spojrzalam na niego.

N: Nie lubisz spac sama wiec jak Adam wyjedzie gdzies, moge sie załozyc ze zadzwonisz do mnie.

Kika: A Niall grzejnik nie bedzie wstanie odmowic.- zaczelam sie droczyc.

N: Dokladnie.

Stalismy na srodku sklepu meblowego wpatrujac sie w swoje oczy.

N: Marzylas kiedys o takim fotelu przywieszanym do sufitu?- powiedzial patrzac w dal.

Kika: Marzylam o lozku parapecie.- powiedzialam zgodnie z prawda.

N: A ja chce zebys miala taki fotel w swojej sypialni- pobiegl w nieznanym mi kierunku.

Kika: Niall! Gdzie biegniesz?! Poczekaj!- krzyczalam ale chlopak ani na chwile sie nie zatrzymal wiec ruszylam za nim. Gdy w koncu udalo mi sie Go znalezc stal trzymajac potezne krzeslo z lancuchem.

N: Prosze! Kup Go! Bedzie pasowal!- zachecal.

Kika: Nie ma mowy.- odparlam.

N: Nie chcesz spelnic marzenia z dziecinstwa biednego Irlandczyka- mowil przeslodkim glosem.

Kika: Biedny Irlandczyk ma swój dom i sam może spelnic swoje marzenie.

N: Ale nie ma miejaca- zrobil smutna mine.

Kika: Nie.. Nie namowisz mnie.

N: Prosze. Sam go kupie i zawiesze.

Kika: Ni?- spojrzalam na niego.

N: Nie rusze sie dopoki nie pozwolisz mi go kupic i powiesic u Ciebie w domu.

Kika: No dobra, a teraz chodz. Musimy znalezc cos do salonu.- zgodzilam sie bo wiedzialam ze chlopak sie nie ruszy dopóki nie kupię tego fotelu.

Kika: Chce duza sofe.- zaczelam marudzic gdy nie wodzialam niczego konkretnego.

N: To zacznij szukać.- mowil usmiechniety Ni.

Kik: Wlaanie znalazlam stolik.- powiedzialam uradowana.

N: Jesteś pewna ze to dobry wybor?

Kika: Tak.- uparlam sie.

N: No dobra to bierzemy Go.

Kika' Patrz jaka komiczna pólka na ksiażki.- pokazalam na polke ktora wygladala tak jakby ksiazki z niej spadaly.

N:  Smieszniejszy jest ten globus.- blondyn podjechal z bialym globusem

Kika: Co to jest?- spojrzlam na ten mebel.

N: Globus, aaaa w środku.- przeciagal Horan.

- Barek.

Kika: Dobre.- zajrzalam do srodka.

N: Wezmy ta polke i ten barke. Hmmmm...?

Kika: Zgoda!

Zmeczeni polozylismy sie na jednej z sof aby odpoczac.

Kila: Mam dosc.- mrurknelam kladac glowe na kolanach blondyna.

N: Ja tez, ale oboje dobrze wiemy,że to nie koniec.

Koka: Nic nie mow. Blagam. Chyba tu zostaje.

N: A ja chyba znalazlem kanape.

Kika: Tak. Gdzie?- podnioslam glowe.

N: Wlasnie na niej lezysz.

Kika: Bierzemy ja?- zapytalam

N: Jest wygodna, ale decyzja nalezy do ciebie.

Kika: Nie mam pojecia. Wybieraj.

N: To bierzemy. A teraz chodz.

Kika: Gdzie?

N: Idziemy cos zjesc, a potem do sklepu elektrycznego.

Kika: No dobra.- ledwo podnioslam sie z lozka i ruszylam za chlopakiem.

Przy kasie zaplacilismy za zakupy, ktore przetranspotowane będą przez firmę jutro i ruszyliśmy jak to powiedział Nialler do jednej z najlepszych restauracji w Londynie. Gdy najedzeni i wypoczęci mielismy wyjść w poszukiwaniu jakiegoś sklepu elektrycznego zdążyliśmy się pokłócić o to, kto płaci za jedzenie. Skoro Ni pomaga mi urządzić mieszkanie to oczywiście, ze ja powinnam zapłacić za nasz wspólny lunch, ale niee! Horan to gantalman, który upierał się nogami i rękoma. Spasowałam. Niech mu będzie, odwdzięcze się jakos inaczej za jego pomoc. W sklepie elektrycznym kupiliśmy dwanaście podwieszanych lamp, trzy lampy stojące, dwie lampy nocne, komplet świateł haleogonowych do kuchni, baru w pokoju zabaw, obu łazienek i salonu. Już mieliśmy wychodzic ze sklepu gdy przy kasie Niall pojawił się z kontaktami do prądu i świateł oraz światłami, które chce zamątować nad schodami i scena.

N: Zobaczysz, dadzą zajebisty efekt.- powiedział gdy na niego spojrzałam.

Nic nie mówiłam, bo tak naprawde zastanawiałam się kto tak naprawdę będzie tam mieszkał. Ja czy Niall?

W drodze powrotnej ustaliliśmy z Niallem, ze przyjedzie jutro rano z chłopakami, aby pomóc mi zmątować wszystkie meble. Zgodziłam się, bo wiem, ze gdybym powiedziała, ze poradzę sobie sama, Niall i tak by przyjechał.

***

Wchodząc do domu dostałam smsa od Rona, ze jutro o 10 pracuje w studiu z Liamem. Z jednej strony cieszę się, że będę mogła popracować z nim, bo jest fenomenalnym muzkiem, ale z drugiej nie chce wykorzystywać Nialla. Jutro przyjedzie tu skręcać meble, a ja będę relaksować się w studiu. Muszę chyba przełożyc nasze spotkanie. Gdy pisałam smsa do Horana, zadzwonił Adam. Rozmawialismy dosć długo, zapewniał mnie, ze niedługo wraca, ze pozamykał stare sprawy i teraz spedzać będzie ze mną każdą wolną chwile. Nie ukrywam, ze ogromnie się cieszę. Jest kochany i mój <3

Rozmawiając z Adamem siedziałam w pokoju pod schodami wpatrując się w białą ścianę. Chyba mam na nią pomysł. Po rozmowie wystukałam krótkiego smsa do… no właśnie.

Czy miłosć do grafitti i wszystkich artystycznych obrazków dalej jest bliska Twojemu sercu?

Do Zayna.

Po chwili dostałam odpowiedź.

Od Zayna

Pisz dalej… J

Do Zayna

Mam to…
I chce zrobić na tym coś artystycznego.

Od Zayna

Jesteś w domu?

Do Zayna

Tak, dlaczego pytasz?

Od Zayna

Zabieram Bogusia bo jest jeszcze u mnie, farby i za pół godziny jesteśmy u Ciebie.

Do Zayn

A Perrie? Nie będzie zła?

Od Zayn

Jest w trasie, a ja się nudzę.

Tak ja Zayn powiedział tak zrobił. Po nie całych dwudziestu minutach był u mnie ze słodzakiem, za którym się już stęskniłam. Oprócz farb, Zayn przyniósł jeszcze piwo. Czuje, ze będzie to długa noc.

***

Tworzenie tego arcydzieła było niesamowitym przeżyciem. Wprawdzie wiekszosć czasu spędziłam na obserwowaniu tego co maluje lub podawaniu farb, ale to i tak było cudownym doswiadczeniem.

Kika: Masz artystyczną duszę.- powiedziałam przyglądając się jego ruchom.

Z: Niekoniecznie, po prostu to lubię.

Kika: Jak to możliwe, ze potrafisz malować, pisać wysmienite teksty, śpiewać i tworzyć.

Z: A Ty? Z jednej strony nieśmiała i śmiała zarazem. Pewna siebie i wątpiąca w swoje możliwości, pomagająca innym i nieradząca sobie sama ze sobą.

Kika: Ha, ha, ha… Strasznie tęsknie za naszą przyjaźnią.- powiedziałam cały czas przyglądajac się jego ruchom.

Z: Ja też, aniołku, księżniczko, skarbie bo ta przypadkowa znajomość dała nam najwięcej szczęścia.- uśmiechnął się i puścił do mnie oczko.

Kika: Ej! Ale do aniołka mi daleko, księżniczką się nie urodziłam, skarb ze mnie żaden. Tak wiec zostań przy moim imieniu.- pusciłam mu oczko.

Z: Nie rozumiem tego jak czasem potrafisz być nieczuła dla ludzi. Jak potrafisz wyłaczyć wszystkie uczucia i tkwić z kamienną twarzą.

Kika: Już taki ze mnie zimny drań..- zaczełam podśpiewywać piosenke Michała Wiśnieskiego.

Z: A tak naprawdę co u Ciebie? Coś się zmieniło? To co piszą w gazetach to prawda?

Kika: Zależy o co pytasz?

Z: Pytam teoretycznie. Trochę się ostatnio tego o Tobie naczytałem i stwierdzam, iż martwie się trochę o Ciebie.

Kika: Martwisz się?- byłam zdziwiona tym co powiedział.

Z: Tak, martwię się o Ciebie, a wiesz czemu? Bo są tacy ludzie w życiu, na których szczęściu zależy Ci bardziej, niż na swoim.

Kika: To miłe..- uśmiechnełam się.

Z: I wkurzasz mnie, bo prowokujesz niektóre sytuacje.- pogroził palcem.

Kika: Prowokuje? Zayn prowokacja jest wtedy jak prowokowany się wkurwi. Jak nie to akcja jest nieudana.- powiedziałam uśmiechnięta.

Z: Dobra, ale w trasie przesadziłaś i to dwu krotnie. Mówię o impezie w Liverpoorze i Newcastle. I kto to ten Adam?

Kika: Mój chłopak.

Z: Twój chłopak? Długo Go znasz czy to kolejne chwilowe zauroczenie?

Kika: Ej! Nigdy nie byłam chwilowo zauroczona. Okej, przyznaje się, czasami całuje się z obcymi ludźmi, ale to tylko wtedy gdy jestem pod wpływem alkoholu. A Adam to ktoś na dłuzej. Zany się długo i już kiedys prawie ze sobą byliśmy.

Z: Prawie?- zatrzymał swoją pracę.

Kika: Tak, kilka lat temu po rostu uciekłam, ale teraz spełnia się moje największe marzenie. Zawsze pragnełam znaleźć kogoś, kto będzie ze mną, bez względu na to, jak trudno jest być ze mną. Zawsze. I teraz wiem, ze w końcu znalazłam.

Z: Mam nadzieje, ze Go kiedys poznam.- pomalował mi nos jedna z farb.

Kika: Obiecuje, ze będziesz pierwszą osobą, która Go pozna.

Z: Zgoda, aaa i pamietaj! Rada od starszego brata. Związki kończą się głównie z jednego powodu. Dlatego, ze osoba, która Cię zdobyła, przestałą to robić, co robiła, kiedy Cię zdobywałą, więc walcz każdego dnia o to co masz i nie pozwól, aby ktoś Ci to zabrał.

Zayn ma racje jest moim starszym bratem na którego zawsze mogę polegać. Dopiero nad ranem skończyliśmy prace nad scianą, więc gdy pozegnaliśmy się zaraz poszłam spać. To był jeden z najlepszych dni w moim zyciu. W końcu zaczyna się wszystko układać.

Lokalizacja: 30 kwiecień 2015, Londyn, UK

Czwartkowy poranek był nie do zniesienia. Nie wiem czy to przez mój uciążliwy bol głowy czy to ze ktoś namolnie próbuje dostać się do mojego mieszkania. Z niechęcia zwlekłam sie z lóżka i ruszyłam do drzwi potykając się o własne nogi. W drzwiach stal jak zawsze przeuroczy Irlandczyk ze swoimi przyjaciółmi Deo i Williem.

N: Wiedziałem ze jeszcze spisz.- powiedział na przywitanie Ni i ruszył zaraz w głąb mieszkania.

- Hej!- reszta brygady przywitała się ze mną całusem w policzek, a Willie ruszył zaraz prosto do Bogdana.

Kika: Co wy tu robicie?- zapytałam gdy dołączyłam do Nialla.

N: Jak to co? Umówiliśmy się wczoraj ze pomożemy Ci skręcać meble.- powiedział zdziwiony blondyn.

Kika: No tak, ale napisałam Ci wczoraj ze odwołujemy akcje bo pracuje w studiu.

N: Nic takiego nie dostałem- Niall zaczął przeglądać swój telefon.

D: Chcesz powiedzieć ze Ni niepotrzebnie wyrzucił nas o 7 rano z lóżka. Willie!- zaczął krzyczeć Deo.

W: Co się tak wydzierasz?- powiedział Willie schodząc z pietra.

D: Niall ma wpierdol!- warknął.

N: Nie prawda nic nie dostałem.- spojrzał na mnie blondyn.

Kika: To niemożliwe.- zaczęłam przeglądać własny telefon aby udowodnić ze mam racje.

- Fuck!- powiedziałam po chwili.

- Wczoraj był Zen i przez to cale zamieszanie zapomniałam do was napisać.

N: Zayn?- zdziwił się Ni.

W: Czyli to nie wina Horana?- wtrącił się Willie.

Kika: Nie.

D: Cholera a tak chciałem mu wjebac!- oburzył się Deo.

Wszyscy wybuchliśmy śmiechem bo powiedział to tak zabawnie.

N: To co z tym Zaynem?- zapytał Nialler.

Kika: Był tu wczoraj, przyprowadził Bogdana i.... a zresztą chodź, pokaże ci.- chwyciłam przyjaciela za rękę i ruszyłam z nim do pokoju pod schodami. Przed drzwiami zakryłam mu oczy ręka a w kuchni wydobyły się gwizdy Williego i głupie komentarze Deo.

Kika: Zamknąć się tam. Przypominam ze jesteście w moim domu.- burknęłam przechodząc z Ni przez prog. Odsłoniłam mu oczy i usłyszałam jedno wielkie

N: Wow! To robota naszego Zayna.

Kika: Yhm..- pokiwałam głową.

N: Po prostu nie wierze...

W: Jest naprawdę utalentowany.- powiedział w drzwiach Willie.

D: Nigdy nie wątpiłem w jego artystyczna dusze ale teraz pobił samego siebie.

Kika: Fenomenalne i jeszcze w moim domu.

N: Zazdroszczę- konwersowaliśmy jeszcze przez chwile o dziele na ścianie Zayna gdy ponownie zadzwonił dzwonek do drzwi. Opuściłam chłopaków i ruszyłam otworzyć drzwi kolejnemu gościu. W drzwiach oparty był Liam.

Li: Hej! Myślałem ze nie uda mi się tu trafić.- uśmiechnął się.

Kika: Co tu robisz?- fakt zdziwiłam się ze Liam przyszedł do mnie do domu.

Li: Pracujemy dziś razem w studiu i pomyślałem....- nie dokończył bo przerwał nam krzyczący Ni.

N: Liam!- uścisnął się z przyjacielem tak jakby nie widzieli się wieki.

Li: Cześć!-przytulał Horana.

N: Co tu robisz? A właściwie wiem. Dzięki ze przyszedłeś nam pomoc.

Kika: pomoc? W czym?- zapytałam

N: Napisałem wczoraj do chłopaków ze maja przyjść pomoc skręcać meble ale nie wiedziałem ze pojawi się Li.

Li: Właściwie to ja przyszedłem po Kike. Pracujemy razem w studiu.

D : Żartujesz. Mam zostać z tymi idiotami sam?- powiedział smutny Deo.

W: Chodź Li pokaże ci co namalował wczoraj Zayn zanim wybuchnie tu wojna.- Willie zabrał Liama do pokoju.

Postanowiłam się przebrać, a gdy dotarłam do reszty która przyglądała się jeszcze dziełu Zayna, Niall miał już wszystko ustalone.

N: Ty jedziesz z Li do studia a my zostajemy, czekamy na ekipę z meblami a potem je skręcamy. Aaa i nie próbuj podważać mojego zdania bo już wszystko ustalone.

Nie było co się sprzeczać z Niallem nikt nie wygra, dlatego zaakceptowałam decyzje Horana i wraz z Payne ruszyliśmy do studia. Przez cala drogę do studia Lias opowiadał mi o Sophii, ich relacji i tego jak bardzo ja kocha. Uwielbiam Liama ale nigdy nie sadziłam ze taki koleś jak Li może być tak oddany i zakochany w jednej kobiecie. Przecież to muzyk, a dla muzyków na pierwszym miejscu zawsze była muzyka. Może Li to przeciwieństwo... Hmmm, nie mam pojęcia ale wiem jedno strasznie zazdroszczę Sop tak opiekuńczego faceta.

Li: Jesteśmy.- powiedział uśmiechnięty Payne z samochodu. Szybko okrążył pojazd i pomogli mi wysiąść. W drodze do studia większość pracowników witało się z moim towarzyszem a ja zdałam sobie sprawę ze mój przyjaciel jest tu bardzo szanowany. No i miły dla każdego. Z każdym porozmawiał choć 10sekund.

Li: Wiem, ze mieliśmy napisać cos razem ale wczoraj napisałem piosenkę która chce ci dać.- złapałam kartkę i zaczęłam głośno czytać tekst.
https://www.youtube.com/watch?v=R7Gf2SOmz5Q

Kika: Take my hand

I'll teach you to dance

I'll spin you around

Won't let you fall down

Would you let me lead?

You could step on my feet

Give it a try

It'll be alright

The room's hush, hush

And now's our moment

Take it in, feel it all and hold it

Eyes on you, eyes on me

We're doing this right

'Cause lovers dance

When they're feeling in love

Spotlight shining, it's all about us

It's a-a-all about u-u-us

And every heart in the room will melt

This is a feeling I've never felt but

It's a-a-all about us

Suddenly, I'm feeling brave

Don't know what's got in to me

Why I'd feel this way

Can we dance, real slow?

Can I hold you?

Can I hold you close?

The room's hush, hush

And now's our moment

Take it in, feel it all and hold it

Eyes on you, eyes on me

We're doing this right

Cause lovers dance when

They're feeling in love

Spotlight shinning, it's all about us

It's a-a-all about u-u-us

And every heart in the room will melt

This is a feeling I've never felt but

It's a-a-all about us

Do you hear that love?

They're playing our song

Do you think we're ready?

Oh, I'm really feeling it

Do you hear that love?

Do you hear that love?

Do you hear that love?

They're playing our song

Do you think we're ready at all?

I'm really feeling it

Do you hear that love?

Do you hear that love?

Do you hear that love?

They're playing our song

Do you think we're ready at all?

I'm really feeling it

Do you hear that love?

Do you hear that love?

Lovers dance when they're feeling in love

Spotlight shinning, it's all about us

(It's all about us)

It's a-a-a-all

(Do you hear that love)

Every heart in the room will melt

This is a feeling I've never felt but

It's a-all about us

Cause lovers dance

When they're feeling in love

Spotlight shinning, it's all about us

It's a-a-all (about us) he-ee-ey

And every heart in the room will melt

This is a feeling I've never felt but

It's a-a-all

It's all about us

Mam to umieścić na płycie?- zapytałam po przeczytaniu.

Li: Jeśli ci się podoba to nie będę miał nic przeciwko. Bede nawet zaszczycony.

Kika: Hmmmm... sama nie wiem.- zaczęłam się zastanawiać.

Li: Jeśli Ci się nie podoba to powiedz.

Kika: Nie o to chodzi. Na płytę z duetami mam już materiał z Focusem, Louisem, Zaynem, Harrym, Cobra, Ollym i tak właściwie brakuje mi już tylko duetu z Toba.- powiedziałam jak najbardziej poważnie.

Li: Co? Zatrujesz?- był zdziwiony moja propozycja.

Kika: No jeśli nie chcesz to zrozumiem.

Li: Boże, nie! Nie o to chodzi. Jezu! Nie wiem co powiedzieć..-zaczął chodzić w kolko.

Kika: Nie wiem o co chodzi Li. Ale odpowiedz bo się stresuje.

Li: Taaaak!- wrzasnął, podniósł mnie i zaczął kręcić.

Kika: Zwariowałeś!- wrzasnęłam

Li: Obiecuje cię nie zawieść. To będzie najlepsza piosenka na tej płycie.

Kika: Mam nadzieje

Po chwili ekscytacji i momencie gdy ochłonęliśmy ruszyliśmy do pracy.

Nie dziwi mnie fakt ze piosenka Liama jest o miłości, zakochaniu i tych wszystkich motylkach w brzuchu. On jest szczęśliwy wiec wszystko widzi w kolorowych barwach. Nie mam nic przeciwko bo jego stan jest zaraźliwy. Chyba oboje oprócz zabawy przed mikrofonem śpiewaliśmy o swoich partnerach. Przynajmniej ja próbowałam sobie przypomnieć wszystkie chwile z Adamem. Wiem ze jeszcze przed nami dużo wspólnych chwil. Na sama myśl mam motylki w brzuchu. W przerwie napisałam do niego smsa, ze tęsknie i nie mogę się doczekać kiedy ponownie się zobaczy.

Pod koniec naszej pracy gdzie nagrywaliśmy wszelkie wyciagnięcia do studia wpadł rudy osobnik. Boże to Ed. Ed Sheeran. W głębi duszy krzyczałam ze szczęścia. Uwielbiam jego piosenki.

Li: Hej!- Liam przywitał się z naszym gościem.

E: Witaj. Właśnie bylem w studiu gdzie usłyszałem ze Liam Payne pracuje nad tematem do nowej płyty. Wiec jestem.

Li: Nad tekstem tak ale nie na nasza płytę. Poznaj Kike nasz nowy support. Wielki talent i nieposkromniona osobę.

E: Witaj!- chłopak podał mi swoja dłoń.

Kika: Karolina

E: Ed.

Kika: Wiem..- mój glos się trząsł.

E: Nie bądź taka przerażona.

Kika: Trudno nie być jeśli stoisz przed swoim idolem.

E: powiem ci w sekrecie. Jestem normalnym facetem.- chłopacy głośno się zaśmiali.

Kika: Ale ja i tak się stresuje.

E: Chodź. Spróbujemy cos na to poradzić.- złapał mnie za rękę i poszliśmy usiąść przed mikserem.

E: Mogę posłuchać co udało wam się już nagrać.

Li: Jasne.- Liam po chwili wraz z chłopakami obsługującymi sprzęt puścili Sheeranowi nasza piosenkę. Ed rozsiadł się wygodnie na fotelu zamknął oczy i słuchał naszych wywodów.

E: Już wiem czego będę słuchać za jakieś kilka miesięcy.- uśmiechnął się pod koniec słuchania.

Kika: To mile.

Li: Mile? Nie bądź taka skromna.- pocierał moje ramiona Lias.

Porozmawialiśmy z Edem jeszcze chwile, a potem chłopak pożegnali się z nami i zginał za drzwiami studia. A my z Liasiem wróciliśmy do dalszej pracy.

***

Ze studia wyszliśmy dokładnie o 16. Liam odwiózł mnie prosto pod dom ale nie wszedł do środka bo jak to powiedział chce spędzić troche czasu z Sop. Nie namawiałam go bo dobrze wiedziałam ze nie mam szans z jego dziewczyna. Gdy otworzyłam drzwi do swojego mieszkania pierwszy raz poczułam się w nim jak w domu. Meble zaraz zapełniły cala przestrzeń. To było cos.

N: O już jesteś.- powiedział uśmiechnięty Niall.

Kika: Tak. Gdzie reszta?- zapytałam.

N: Skończyliśmy jakaś godzinę temu i chłopacy zmyli się do domu.

Kika: A ty?

N: Postanowiłem poczekać i zobaczyć twoja reakcje.

Kika: To mile.- posłałam mu szczery uśmiech.

N: I jak ci się podoba?- zapytał.

Kika: Jest rewelacyjnie.

N: Ustawiałem wszystko tak pod siebie ale jak chcesz cos zmienić to mów. Zaraz ustawie to na swoje miejsce

Kika: Nie, nie trzeba. Jest tak jak sobie wymarzyłam. Dzięki.- podeszłam i pocałowałam chłopaka w policzek.

N: Zmęczona?

Kika: Zmęczona i głodna. Siedem godzin w studiu to jedna wielka masakra.- usiadłam na krześle w kuchni przy wysepce.

N: Wiem i współczuje. Chcesz zjeść na mieście?- zapytał.

Kika: Nie.. nie chce się już ruszać nigdzie.- oparłam głowę na łokciach.

N: To zamówię pizze a Ty idź weź prysznic ze swojej nowej ogromnej łazienki i połóż się w salonie.

Kika: Dzięki. Jesteś świetnym przyjacielem.

N: Wiem, ale będę jeszcze lepszym jak skończę przywieszać ten fotel w sypialni.- uśmiechnął się i oboje ruszyliśmy na górę.

Z łazienki wyszłam chyba po półgodzinnie. Niall widziałam ze skończył przywieszać fotel bo wisiał już na miejscu. No i nie było Go już w mojej sypialni. Znalazłam go na kanapie w salonie z moim komputerem na kolanach. Gdy mnie zobaczył ponownie przesłał ten uroczy uśmiech.

N: Mam nadzieje ze nie jesteś zła na to ze skorzystałem z twojego komputera.

Kika: Nie. Nie mogłabym. Za dużo mi pomagasz.

N: Na swoja obronne mam tylko to ze nie używam go do własnych celów. Chciałem zabrać cię dziś do jakiegoś sklepu AGD ale widzę ze nie masz siły dlatego wybieramy potrzebny sprzęt w sklepie online. Co ty na to?

Kika: Zgoda, ale uprzedzam zupełnie się na tym nie znam.

N: Obiecuje ze ci pomogę.

Do pokoju pod schodami kupiliśmy rzutnik multimedialny, wierze, głośniki, mikrofony  i ekran. Do łazienki lokówkę, suszarkę, prostownice i falownice. Na przed pokoje dwa telefony. W sypialni dałam się namówić na mały telewizor, w kuchni oprócz czajnika, kuchenki, zmywarki i mikrofalówki, kupiliśmy mnóstwo sprzętu pomagającego tworzyć wszystkie dania z całego świata. Kuchnie oczywiście zaopatrywał Niall bo ja przyznaje się szczerze nie potrafię gotować. Ostatnim pomieszczeniem które trzeba było zaopatrzyć w sprzęt elektroniczny był salon. Byliśmy zgodni co do kolejnej wierzy i głośników, ale wybór największego dostępnego telewizora przerażał mnie.

Kika: Po co taki duży?- zapytałam.

N: Nie podoba ci się?- odpowiedział.

Kika: Jest ogromny i nie wydaje mi się ze będę z niego korzystać często.

N: Ale przynajmniej będziesz wszystko widzieć.

Kika: No dobra, ale po co mi.

N: Chcesz oglądać Messiego nie widząc go zbyt dobrze?!

Kika: Ehmmm... Neymara i Boruca tez będę dobrze widzieć?

N: kto to Boruc?- był zdziwiony.

Kika: Polski bramkarz. Grał w Celticu. Jest mega przystojny.

N: Skoro tak mówisz to ci wierze. Boruca tez.- uśmiechnął się.

Kika: To bierzemy.

N: Jest! Już wiem u kogo oglądam następny mecz Derbow.

Kika: Ha ha ha!

Niall kupi jeszcze playkę i kilka gier do niej. Po zakupach siedzieliśmy jeszcze w Internecie oglądając przeróżne strony. I ponownie dałam się namówić Horanowi, aby zamatować w salonie elektryczny kominek. Już mieliśmy włączyć w laptopie jakiś film i dokończyć pizze, ale zadzwonił mój dzwonek do drzwi.

N: Spodziewasz się kogoś?

Kika: Nie mam pojęcia.

N: Mam pojąc zobaczyć?

Kika: Poczekaj ja pójdę.- podniosłam się z kanapy i powolnym krokiem ruszyłam do drzwi.

Byłam mile zaskoczona gdy w drzwiach stal Adam z bukietem tulipanów.

Kika: Adam!- wydarłam się szczęśliwa padając w jego ramiona.

A: Uważaj bo mnie udusisz!- mówił przez śmiech.

Kika: Cieszę się ze już wróciłeś.

A: Tez tęskniłem, mała.- pocałował mnie w usta.

Dopiero teraz udało mi się zobaczyć ze na twarzy Adama widnieje duży siniak pod okiem.

Kika: Boże, co ci się stało?- zaczęłam dotykać jego twarzy.

A: Ałł to boli.- momentalnie się odsunął.

Kika: Ale co ci się stało?

A: To nic poważnego.- blado się uśmiechnął.

Kika: No dobrze ale skąd to masz.- nie dawałam za wygrana wiedząc ze zapewne Ni wszystko słyszy u góry.

A: Gdy wracałem zauważyłem chłopaka który bil dziewczynę. Stanąłem w jej obronie i oberwałem.

Kika: Boże przecież mogłoby ci się cos stać.

A: To nic poważnego. Żyje i jestem już z tobą- ponownie złożył na moich ustal czuły pocałunek.

Kika: Ja tez.

A: Ładnie tu.-zaczął się rozglądać po mieszkaniu.

Kika: Tak.

N: Karolina kto to?- zapytał Ni schodząc po schodach. Obaj panowie przesłali sobie krótkie spojrzenie a gdy stanęli już na przeciwko siebie postanowiłam ich sobie przedstawić.

Kika: Poznajcie się to Niall- Adam, Adam- Niall.

A: Adam, chłopak Karoliny.- ciemny blondyn podał dłoń Horanowi.

N: Niall dla przyjaciół Ni lub Nialler. Przyjaciel Karoliny, a nawet powiedziałbym ze bratnia dusza.- Horan posłał mi oczko.

A: Tak wiem, Karolina mi dużo o Tobie opowiadała.

N: Tak. Przykro mi ale nie mogę tego powiedzieć o Tobie.- kolejny holywoodzki uśmiech Nialla.

A: Ehmmm... naprawdę ładne mieszkanie.- spojrzał na mnie mój chłopak.

Kika: Tez mi się podoba ale to przede wszystkim zasługa Nialla.

A: Nialla- podniósł brew do góry.

Kika: Tak to on pomogli mi wybrać meble, poskręcać je dzisiaj i ogólnie wszystko urządzić.

N: Bez przesady. Miałem po prostu czas.

Kika: Nie bądź taki skromny. Pracowałeś dziś caly dzien.

A: Dziś? Mogłaś poczekać na mnie.

Kika: Nie wiedziałam kiedy tak naprawdę wrócisz.

N: Właśnie, mogłaby się nie doczekać.- powiedział Niall.

A: Bez przesady. Nie było mnie zaledwie dwa dni.

N: I zobacz ile zrobione.

A: Właśnie widzę ze Nialler nie próżnował.

N: Niall -poprawił go Horan.

Nastała cisza.

- A już chyba będę się zbierał.

A: No chyba tak.- lekko uszczypnęłam w pośladek Adama bo to było nie mile.

- Ała. Poczekaj kochanie, rozumiem ze się stęskniłaś ale pozwól ze pożegnamy gościa a potem cię wygrzmocę w sypialni.- spojrzałam na Nialla a jego mina nie wyrażała nic. Zupełna pustka.

N: Daj znać jutro jak przyjedzie pozostały sprzęt. Przyjadę ci pomoc go rozstawić.- mówił patrząc na mnie.

A: Nie będziemy ci zabierać twojego wolnego czasu. Już wróciłem i wydaje mi się ze zrobię to sam o wiele lepiej.- spojrzał na Nialla.

N: Nie wątpię ze zrobisz to lepiej. Powiedziałem tak gdybyś ponownie musiał niespodziewanie wyjechać.

A: Aaa tak. Niall Horan uwielbia zajmować sir nie swoimi rzeczami i kobietami.

Kika: Adam!- warknęłam.

N: Ja już pójdę. Trzymaj się i dzwon jak będziesz czegoś potrzebowała.- pocałował mnie w policzek i wyszedł zamykając za sobą drzwi.

Kika: To było nie mile.- powiedziałam gdy Niall wyszedł.

A: Chyba żartujesz. Cały czas mnie podpuszczał. To jego wina.

Kika: Nie zwalaj winy na Nialla był koleżeński. Nie prowokował cię. Znam go dobrze.

A: Tak. Ty wszystkich znasz dobrze. Nawet bardzo dobrze, ale nie trawie tego kolesia. Nie polubię go i nie zostaniemy przyjaciółmi.

Kika: To musisz zacząć go tolerować bo Ni to mój najlepszy przyjaciel i spędzamy ze sobą dużo czasu.

A: Dobrze ale uprzedzam ze nie będę tolerował ich zaczepek.

Kika: Adam nikt cię nie zaczepiał.

A: Faktycznie. Sam się zaczepiałem. Idę pod prysznic.- burknął i ruszył w poszukiwaniu łazienki.

Leżałam w stapialni czekając na Adama. Wyszedł z łazienki po 15minutach. Położył się obok a ja zapytałam.

Kika: Już ci przeszło?

A: Nie! Ogranicz z nim kontakty jeśli nie chcesz żebym mu przypierdolil.

Kika: Żartujesz!- podniosłam się tak aby dobrze na niego spojrzeć.

A: Nie. Nie chce żebyś się z nim spotykała. Działa mi na nerwy.

Kika: Chyba nie myślisz ze to zrobię. Nie oczekuj tego ode mnie.

A: Właśnie oczekuje tego od ciebie. Jeśli naprawdę ci na mnie zależy to zrobisz to.

Kika: To jest chore. I to jest szantaż. Nie zamierzam ci się podporządkować.

A: Przeciwstawiasz się. Nie widzisz ze on na ciebie źle działa. Zobacz kłócimy się przez niego. A zresztą on ewidentnie do ciebie podbija.

Kika: Jesteś zazdrosny?

A: O tego szczyla! Pojebało cię! Nie chce tylko żebyś spędzała z nim czas.

Kika: Ciebie naprawdę pojebało!- wstałam z lóżka zabierając kołdrę i poduszkę.

A: Gdzie idziesz?

Kika: Będę spać w salonie.

A: Widzisz już się przez niego kłócimy. Nie zachowuj się jak dziecko i wracaj spać. Zmęczony jestem.

Kika: Nie kłócimy się przez Nialla tylko twoja zazdrość. Przyjaźnimy się, a zresztą dlaczego ja ci się tłumacze. Jesteś zmęczony wiec wyśpisz się sam w ogromnym lóżka.

A: A wiesz co: Jeb się!- wrzasnął ze nawet Bogdan się go przestraszył i uciekł z pokoju.

Nic nie odpowiedziałam, ruszyłam do pokoju. Leżąc na kanapie poczułam jak zaczęły spływać mi łzy. Zasnęłam z myślą: to nie tak miało to wyglądać!


---------------------------------------------------------------

Rozdział za nami... Mamy kilka ogłoszeń parafialnych:
- Następny rozdział pojawi się 06 maja,
- Pojawiła sie nowa postać, wiec prosimy, abyście w komentarzach wypowiedzieli sie jakie macie z nia odczucia i czy jej wątek ma się rozwinąć,
- Zaktualizowaliśmy zakładki wiec teraz możecie zobaczyc jak Niall urządził mieszkanie Karoliny!

Pozdrawiamy!